213. Święcenia Diakonatu
Paweł pochodzi z parafii p. w. Przemienienia Pańskiego w Międzyborowie, zaś
Robert z parafii p. w. św. Macieja Apostoła i św. Małgorzaty, dziewicy i męczennicy w Bednarach. Na uroczystą Mszę Świętą przyjechali ich rodzice, członkowie rodzin, przyjaciele, księża proboszczowie, siostry zakonne oraz pozostali wierni, którzy chcieli „podtrzymywać ręce” księdza biskupa w modlitwie nad nowymi diakonami.
Dla nas, kleryków, sobota była radosnym świętem. Cieszymy się szczęściem i radością Pawła i Roberta. Wiemy jednak, że święcenia diakonatu niczego nie kończą, a sam diakonat jest służbą, w którą wpisana jest nie tylko radość, ale i trud oraz dźwiganie krzyża. Dlatego modlitewnie towarzyszymy „świeżym” diakonom we wszystkich tajemnicach ich posługiwania.
kl. Łukasz Gawrzydek