Wakacje w Ruchu Światło-Życie to czas rekolekcji. Tak też jest w naszej łowickiej diecezji. W dniach 29.06.–13.07.2023 r. w WSD w Łowiczu odbył się pierwszy turnus rekolekcji oazowych dwóch stopni: Oaza Dzieci Bożych 1° dla dzieci z kl. III–IV oraz Oaza Dzieci Bożych 3° dla dzieci z klas V–VI. W ich organizację i sprawny przebieg było zaangażowanych wiele osób, ale szczególne podziękowania Oaza rekolekcyjna kieruje do księży łowickiej Kurii na czele z ks. Sławomirem Sobierajskim i ks. Romanem Sękalskim, którzy są odpowiedzialni za Wydział Nauki Katolickiej diecezji łowickiej oraz do ks. Łukasza Antczaka oraz ks. Adama Matysiaka.
Całe rekolekcje Oazy Dzieci Bożych zostały opracowane przez założyciela Ruchu Światło-Życie czcigodnego Sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Oparte są na schemacie 15 tajemnic różańcowych, co pozwala na przeżycie w trakcie rekolekcji całego roku liturgicznego z jego najistotniejszymi uroczystościami. Program rekolekcji zawierał codzienną modlitwę poranną i wprowadzenie w tajemnicę dnia, Mszę Świętą, wspólne posiłki, szkołę śpiewu, szkołę liturgii, spotkanie różańcowe, namiot spotkania, godzinę słowa, dyżury porządkowe, gry i zabawy integracyjne i zespołowe, pogodne wieczory, adoracje i apel wieczorny, a także zaplanowane wyjścia m.in. do teatru, muzeum, pielgrzymkę.
Wiele z poszczególnych części programu było realizowanych wspólnie, choćby nauka śpiewu, poznawanie liturgii, posiłki czy czas rekreacji i zwiedzania. Jednak obydwa stopnie Dzieci Bożych, idąc śladem różańca z Niepokalaną, miały inne tematy przewodnie swoich rekolekcji.
Dzieci Boże 1°, koncentrując się na temacie przewodnim rekolekcji Przez Chrystusa do Ojca, odkrywały w sobie i akceptowały dziecięctwo Boże. Idąc w rytm tajemnic różańca, poznały przykazania Oazy: czystość, posłuszeństwo, miłość. Kolejne dni z kolejnymi tajemnicami to naśladowanie przeznaczonej na dany dzień tajemnicy różańca, którą przybliżał ksiądz moderator podczas modlitwy porannej oraz animatorzy w trakcie spotkań różańcowych, odbywających się w kilkuosobowych grupkach formacyjnych. Będę posłuszny, Pomodlę się za rodziców i napiszę do nich list, Nie będę się przechwalał, Pomogę bliźniemu, Wyrzeknę się przyjemności dla nieba – to tylko nieliczne przykłady praktycznych ćwiczeń duchowych podejmowanych codziennie przez dzieci.
Temat przewodni Dzieci Bożych 3° koncentrował się na rozważaniach treści Modlitwy Pańskiej, której struktura i treść wyznaczała tematy na poszczególne dni, np. Ojcze nasz – Bóg jest Ojcem wszystkich ludzi; Bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi – poznanie woli Bożej, pełnienie woli Bożej; Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj – troska o Eucharystię, praca łączy z Bogiem i jednoczy wspólnotę; Jako i my odpuszczamy naszym winowajcom – przebaczenie bliźniemu jako podstawa przebaczenia przez Boga. Uczestnicy Dzieci Bożych 3° poznawali prawidła życia i budowę wspólnoty chrześcijańskiej, odkrywając społeczno-wspólnotowy wymiar życia każdego chrześcijanina w Kościele. Dzieci mogły poznać struktury Kościoła i diecezji, odwiedzając kurię, poszczególne jej wydziały i zobaczyć, jak funkcjonuje Kościół w swej jedności i działaniu z biskupem i Ojcem Świętym.
Centralnym codziennym punktem programu obydwu Oaz była Eucharystia. Zasadniczo odbywała się oddzielnie – w grupie młodszej pod przewodnictwem ks. Sylwestra Bernata i ks. rektora WSD Piotra Kaczmarka, w grupie starszej pod przewodnictwem ks. Tomasza Staszewskiego. Były jednak szczególne dni, kiedy cała Oaza uczestniczyła wspólnie we Mszy Świętej: w dzień nawiedzenia Oazy przez bp Wojciecha Osiala, w dzień pielgrzymki w Niepokalanowie, w dzień sakramentu pojednania i pokuty oraz w dzień wspólnoty w bazylice łowickiej, w której Eucharystii przewodniczył ks. Rafał Woronowski.
Oaza rekolekcyjna to nie tylko czas modlitwy, ale też czas bycia we wspólnocie sióstr i braci, spędzania wspólnie czasu odpoczynku, pogodnych wieczorów, budowania relacji, zawiązywania i umacniania znajomości i przyjaźni, polegania na sobie podczas wypełniania dyżurów, zespołowych prac i zabaw. Przykładem jest choćby konkurs na czystość pokoi, wymagający wspólnego dbania o porządek przez mieszkańców pokoi oraz konkurs sprawności sportowych, w których uczestniczyły poszczególne grupy i tylko od współpracy w niej zależał wynik końcowy.
Popołudnia rekolekcyjne były ubogacane i urozmaicane wyprawami poznawczymi łowickiego miasteczka: dzieci wraz z animatorami i moderatorami obejrzały przedstawienie „Zamieszanie w krainie bajek” zaprezentowane w kościele na Korabce, zwiedziły zamek w Łowiczu, bazylikę katedralną, kurię, radio Victoria, kościół sióstr bernardynek, straż pożarną, gdzie mogły bliżej poznać ofiarną i odpowiedzialną pracę strażaków oraz spotkać się z mistrzem olimpijskim Zbigniewem Bródką. To tylko kilka przykładów miejsc odwiedzanych wspólnie w terenie.
W pamięci i sercach wszystkich uczestników zapisała się pielgrzymka pociągiem do Niepokalanowa. W Niepokalanowie każdy oazowicz dotknął przestrzeni, w której ks. Franciszek Blachnicki odkrywał charyzmat Ruchu Światło-Życie, bowiem tam przez blisko rok założyciel Ruchu modlił się i mieszkał.
W turnusie rekolekcyjnym po raz pierwszy uczestniczyły również młodsze dzieci z kl.0–II. Program był eksperymentalnie prowadzony przez animatorów w najmłodszej grupce, ale w rytmie tajemnic różańcowych tak, jak pozostałe grupy. Dzieci, przypominając sobie poszczególne tajemnice różańca, podejmowały praktyczne ćwiczenia duchowe jak starsi koledzy z ODB 1°. Każdego dnia uczyły się z pięknymi efektami modlitwy różańcowej z dopowiedzeniami.
Wakacyjne rekolekcje oazowe nie są jakimś wyodrębnionym sposobem spędzenia wakacji czy czasu wolnego. Ich założeniem jest, zgodnie z myślą ks. Blachnickiego, aby stanowiły umocnienie przed podjęciem dalszej wędrówki życiowej. Są rozumiane jako etap w drodze, a ich dalszy ciąg trwa podczas całorocznej formacji w parafiach, których żyją na co dzień dzieci. Warto, aby po wakacjach rodzice i duszpasterze pomogli zaangażować się w tę formację poprzez uczestnictwo we wspólnotach Ruchu Światło-Życie już działających w parafii (Dzieci Boże, Oaza Młodych, Domowy Kościół), bądź przez założenie takich wspólnot, bądź przez zaangażowanie w uczestnictwo w innych istniejących już wspólnotach parafialnych (np. ministranci, schola, neokatechumenat). Tak, aby każdy znalazł w swojej parafii w Kościele przestrzeń, w której będzie się rozwijał i służył Kościołowi.

Tekst: ks. Sylwester Bernat, Anna Torbicka
Zdjęcia: Anna Torbicka