Łowicz, Boże Narodzenie 2011 roku

Kościół naszym domem

Życzenia Biskupa Łowickiego na Boże Narodzenie
i Nowy Rok 2012 roku

Dzielimy się dzisiaj radością, zamieszkania Boga pomiędzy nami. Wdzięcznym sercem rozumiemy, że Zbawiciel narodził się daleko od miejsc, w których mieszkali ludzie, że On Nowonarodzony przybliżył się do człowieka, aby go zbawić. Już nie musimy czuć się odrzuceni i bezdomni; Bóg chce, aby żaden człowiek dobrej woli nie był sam. „Kościół naszym domem” – oto hasło, które nam towarzyszy w nowym roku kościelnym i stawia nas wobec pytania o bliskość Boga.

Dzisiaj idziemy do Domu w Betlejem, do domu Jezusa, Maryi i Józefa. Oto „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1,14), czyli w naszym domu – u ciebie i u mnie. Warto się zapytać, jak przyjęliśmy wcielone Słowo? Czy tradycja opłatka, wigilijnego stołu, prezentów i kolęd poprowadziła nas do Kościoła? Czy Eucharystia stała się znakiem płynącej z serca radości, której nie można zachować jedynie dla siebie?
Słyszymy dzisiaj wielkie słowo: . Pytamy siebie: czym on jest dla nas? Czy jest miejscem gdzie chętnie powracamy, aby nabierać sił i wzajemnie wspomagać, czy raczej pragnienie pokoju przysłaniają spory, które nas osłabiają i wyniszczają? Rodzinne napięcia między pokoleniami zawsze były, są i będą. Nie oznacza to, że starsi już nie są potrzebni, że powinni być odsunięci na margines życia, że ich zdanie się nie liczy. I odwrotnie – nie znaczy to, że dzieci mają wciąż żyć pod presją starszych. To odwieczny problem i trzeba umieć go przyjąć i rozwiązać, właśnie wokół tajemnicy jaką niesie dom.

Wszystkim ludziom dobrej woli, a nie tylko wierzącym, katolikom, udzielać się powinien duch Janowej radości; powtórzmy jeszcze raz – „Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami” – w naszym domu, w naszej rodzinie, w naszej parafii, w naszym dekanacie, w naszej diecezji. Radują się wszyscy, którzy na Chrystusa czekali: ubodzy i bogaci, prości i uczeni, świeccy i duchowni; kobiety i mężczyźni, dzieci i dorośli, ochrzczeni i katechumeni. Ta radość zaś sprawia, że patrzymy na Kościół jako wspólnotę ludzi, którzy wspomagają się wzajemnie i znajdują miejsce dla Boga i dla człowieka w swoim życiu. Nie pozwólmy sobie wmówić, że Kościół jest obcą instytucją, która utrudnia i obciąża codzienność, ale odkrywajmy i twórzmy atmosferę wzajemnej  życzliwości i dobra, aby przychodzący Zbawiciel w nas i przez nas czynił świat bardziej bożym i bardziej ludzkim.

Chcemy być odpowiedzialni za nasz Kościół, który nie jest jedną z wielu instytucji, ale jedyną drogą poznawania Boga i odpowiedzialnej miłości. Ukazujemy sens stawiania dobrych fundamentów wiary, która otwiera serca  i umysły, aby zobaczyć, że wspólnie możemy szukać prawdy, bronić jej i nią żyć. W tym świątecznym czasie będziemy przywoływać wspaniałe wzorce: Świętej Rodziny z Betlejem, oraz świętych, począwszy od św. Szczepana, poprzez świętych Młodzianków, po św. Jana i papieża Sylwestra. W nowy rok wprowadzi nas Święta Boża Rodzicielka Maryja, abyśmy jeszcze lepiej rozpoznali Boga, który objawia się Trzem Królom, czyli wszystkim ludziom. On także będzie pomagał nam zrozumieć w tajemnicy Chrztu Pańskiego, że jest dla nas miejsce pośród wierzących. Jeśli Kościół jest naszym domem, chcemy czynić go miejscem radości, przebaczenia i umocnienia.
Rozpoczynająca się niebawem wizyta duszpasterska, zwana kolędą powinna stać się  doskonałą okazją do tego, aby pogłębić świadomość kapłanów i parafian, że  razem  stanowią duchowy Kościół. Jest to jednocześnie szansa odkrywania, co jeszcze można zbudować, poprawić, odnowić, zmienić w wymiarze duchowym i materialnym. Kościół nie jest tylko przestrzenią na świąteczne dni, ale wspólnotą ludzi, którzy zaprosili Boga i pragną, aby zamieszkał w nich. Jeśli zrobimy Bogu miejsce w naszym sercu, to nie pozwolimy wyrzucić Go z naszych rodzin i naszej Ojczyzny.

Niech Święta Bożego Narodzenia staną się radością odkrywania, że Jezus z betlejemskiej groty błogosławi nam na budowanie domu miłości i nadziei opartej na prawdzie. Niech z głębi serc płyną życzenia radości i pokoju, które daje tylko Bóg. Nowy rok 2012 niech przyniesie radość świadectwa wiary, zaangażowania w dzieła nowej ewangelizacji, a przede wszystkim wzrastania w świętości.

Na świąteczną radość spotkania z Bogiem i bliźnimi z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego

                        WIKARIUSZ BISKUPI

Ks. prał. Wiesław Wronka