Łowicz, Boże Narodzenie 2010 r.

    Z nadzieją i radością wpatrujemy się w cud życia. Oto tajemnica Dzieciątka, która wzywa do udziału w życiu samego Boga. Bezbronne i niewinne Dziecko jest Królem nad królami i Panem nad panami. Jego niewinność może być powodem poruszenia serca, ale staje się także szansą, wejścia na drogę zbawienia. Bóg zechciał w Jezusie Chrystusie nie tylko narodzić się w Betlejem, ale wzrastać w rodzinie, objawić się światu i pójść znad Jordanu w dorosłe życie wierzących w Niego.
 
1. Przyjmijmy Słowo zbawienia
    Tej nocy w Betlejem, w stajni, narodziło się Dziecię. „Dlatego, że Syn Boży stał się naprawdę człowiekiem, człowiek może – w Nim i przez Niego – stać się naprawdę dzieckiem Bożym” (NMI 23). Nie sposób mówić o Odkupieniu bez Dzieciątka, bez cudu narodzenia z Maryi Dziewicy. Dlatego w ciszy nocy rozległo się wołanie Bożego posłańca: „Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan” (Łk 2,10-11).
    „Słowo stało się ciałem” (J 1,14), ale nie było słowem, które można tylko usłyszeć – było Słowem, które żyje między nami. To Dziecię, które narodziło się w Betlejem, jest najważniejszym Słowem Boga, jest pełnią Bożego Objawienia. Jezus Zbawiciel jest z nami, w naszych smutkach, radościach i cierpieniach. Przyjmijmy Słowo Zbawienia.

2. Święta Rodzina
    Jezus rodzi się z człowieka, z Niewiasty, by nas wybawić ku wolności dzieci Bożych. Jezus przychodzi na świat i wzrasta w rodzinie. Patrzymy na Jego Matkę, która żyje Bożym słowem, patrzymy na milczącego i wiernego św. Józefa. Oni są wsłuchani w Boży głos, dlatego ich Rodzina mimo trudów i niebezpieczeństw jest miejscem pokoju, wzajemnego wspomagania się i zrozumienia.
    Życie Świętej Rodziny pokazuje; zwłaszcza w ucieczce do Egiptu (por. Mt 2,13-15), że Opatrzność Boża przejawia się nie tylko w życiu szczęśliwym i harmonijnym, ale także w niepewności, prześladowaniach i ucieczce z kraju. Świętość tej Rodziny to trwała więź wzajemnej miłości we wspólnocie osób. To posłuszeństwo Józefa, ufność i poświęcenie Maryi, ze względu na Dziecko; przede  wszystkim zaś sam Jezus. To trwanie przy Bogu i okazywanie Mu wierności. Trudy umacniały wzajemną jedność i stały się drogą do świętości, bo w Rodzinie z Nazaretu było miejsce dla Boga. Naśladujmy Świętą Rodzinę.
 
3. Nieśmy światu Jezusa
    Bóg nie objawia się prywatnie, nie jest niczyją własnością. On przyjął pokłon Mędrców ze Wschodu, którzy przyszli drogą wiary. Oni znaleźli Dziecko, Znak którego się nie spodziewali, który nie pasował do obietnic, Jemu oddali królewską cześć: „upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary” (Mt 2,11). My wraz z Królami wychodzimy do świata, który lęka się Boga, a nie boi się grzechu, aby mówić prawdę o Bogu i Jego Kościele.
Czas Bożego Narodzenia trwa aż do dnia Chrztu Pańskiego. Chrystus zaczyna odkrywać „tajemnice światła” dane nam w modlitwie różańcowej przez Sługę Bożego Papieża Jana Pawła II. Nawrócenie jest przywilejem ludzkiej wolności, dlatego z wiarą i odwagą możemy podejmować trud i radość codziennej wierności Bogu. Z nami jest Bóg, który pragnie zbawiać; On nas nie opuści, On chce naszych serc i rąk, aby dawać prawdziwą jedność i pokój w rodzinach, i Ojczyźnie.   

Drodzy, Siostry i Bracia,
    Nazywamy się dziećmi Bożymi i dzięki Chrystusowi nimi jesteśmy. Niech Boża Dziecina, „nowy człowiek” (por. Ef 4,24; Kol 3,10) rozpala wiarę, miłość i nadzieję w naszych sercach, rodzinach, parafiach, całej Ojczyźnie i wśród Rodaków poza jej granicami. Niech umocni się nasza komunia z Bogiem, w tajemnicy Wcielenia. Nowy Rok 2011 niech przyniesie pokój Boży i bogactwo darów, tak ziemskich jak i nadprzyrodzonych.

Zarządzenie:
    List Księdza Biskupa Ordynariusza  należy odczytać w Uroczystość Bożego Narodzenia 2010 r. na wszystkich Mszach Świętych.