Łowicz, dnia 26 maja 2009 r.

Zapewne niejednokrotnie słyszeliście opinię, że młodość to najpiękniejszy okres życia. W tym zdaniu jest wiele racji, ale nie zawsze jest ono prawdziwe. Młodość rzeczywiście jest piękna, ale tylko wtedy, gdy charakteryzuje się czystością i niewinnością serca oraz związaną z nią nadzieją na dobre i szlachetne dorosłe życie w przyszłości. Wiele w tym względzie zależy od środowiska i warunków, w którym życie człowieka zaczyna się, rozwija, wzrasta i dojrzewa. Piękne dzieciństwo, młodość i dorosły etap życia w ogromnej mierze zależy zatem od rodziny, w której bierze ono swój początek.

Wartość i znaczenie rodziny dla właściwego rozwoju człowieka ku pełni dojrzałości potwierdził swoim życiem sam Jezus Chrystus. Syn Boży przychodząc na ziemię narodził się jako dziecko Maryi Panny, która była zaślubiona Józefowi pochodzącemu z rodu Dawida. Dzieciństwo, młodość i pierwsze lata dojrzałego życia Jezusa przebiegały we wspólnocie rodzinnej. W niej odkrywał swoją ludzką tożsamość, w niej uczył się właściwej postawy wobec swoich najbliższych, a także wobec swojego narodu i wszystkich ludzi. Możemy więc ufać, że On rozumie wszystkie sprawy jakie przeżywa człowiek w okresie dziecięcego i młodzieńczego rozwoju, aż po dojrzałe życie.

Nikt tak wyraźnie i ostro jak wy – młodzi – nie doświadcza przemożnego wpływu rodziny na aktualne i przyszłe życie. Macie już bowiem wystarczające rozeznanie sił dobra i zła wpływających na kształt życia. Macie także młodzieńczą wrażliwość sumienia i wyjątkową zdolność krytycznej oceny sytuacji, w której się znajdujecie. W naturalny sposób w waszych poglądach i ocenach kierujecie się także pragnieniem dobra i nadzieją na jak najlepsze życie w przyszłości. Wszystko to sprawia, że w sposób wyjątkowo wrażliwy reagujecie na sytuację w rodzinie i manifestujecie ją waszym zachowaniem wobec rodziców i bliskich.

Słyszy się czasami powiedzenie, że ?rodziny nikt sobie nie wybiera”. Przeważnie mówią tak ci, którzy nie są zadowoleni z życia w gronie najbliższych. Nie znaczy to jednak, że żyjąc w rodzinie nie mamy wpływu na przebieg zdarzeń i związane z nimi wartości oraz uczucia kształtujące wspólne życie. Każdy z członków rodziny, nawet najmniejsze dziecko, a tym bardziej świadomy i podejmujący samodzielne decyzje młody człowiek, swoją obecnością, wrażliwością duchową i moralną oraz wynikającym z nich zachowaniem, decyduje o jakości wspólnego życia. Warto więc zadać sobie pytanie o własny wkład duchowy i moralny w życie rodziny. Czy czujecie się odpowiedzialni za kształt i jakość życia waszych rodzin?

Ta współodpowiedzialność – także młodych osób w rodzinie – jest tym bardziej ważna i potrzebna dziś, gdy niemal każda rodzina doświadcza wielu trudności zewnętrznych. Zapewne znacie pojęcie ?cywilizacji śmierci”. Odnosi się ono do sytuacji współczesnego świata ukształtowanej przez praktyczny ateizm, subiektywizm i relatywizm moralny, a także konsumpcjonizm. Praktyczny ateizm to sposób życia, w którym ludzie nie liczą się z Panem Bogiem, z jego wolą i nauką zawartą w Słowie Bożym, a przekazywaną nam przez Kościół. Z takiej postawy wynika subiektywizm i relatywizm moralny, czyli zanik świadomości dobra i zła w podejmowaniu decyzji dotyczących własnego życia, a także decyzji dotyczących relacji z Panem Bogiem i bliźnimi. Ostatecznie ulegając konsumpcjonizmowi ludzie skłonni są podporządkować swoje życie doraźnym przyjemnościom i korzyściom, a nie prawu Bożemu i powołaniu do zbawienia.

Cywilizacja śmierci w szczególny sposób sprzeciwia się zamysłowi Bożemu względem rodziny. Owocem jej oddziaływania są coraz liczniejsze rozwody i rozpad wielu rodzin. Nasila się zjawisko zaniku szacunku dla ludzkiego życia. Małżeństwa w sposób niezgodny z prawem Bożym unikają zrodzenia i wychowania potomstwa poprzez stosowanie środków antykoncepcyjnych, a także poprzez aborcję. Dzieci i młodzież w swoich rodzinach często pozostają jakby osamotnione w wyniku braku dostatecznego zainteresowania ich problemami ze strony zajętych sprawami zawodowymi
i własnymi aspiracjami rodziców. Również osoby w podeszłym wieku doznają dziś lekceważenia ze strony młodszego pokolenia i często skazane są na brak opieki i samotność wśród najbliższych, a szczególnie wtedy, gdy są odsyłane do domów opieki społecznej i hospicjów. Są to znamiona wielkiego kryzysu życia rodzinnego, który bierze swój początek w oderwaniu życia rodziny od Boga.

Pan Jezus zapytany przez faryzeuszy o możliwość rozwodu odpowiedział, że Pan Bóg od początku stworzenia ustanowił nierozerwalność związku małżeńskiego (por. Mk 10, 1-12). Tym samym ukazał zasadę, do której trzeba się odwoływać w życiu małżeńskim i rodzinnym. Ta zasadą jest posłuszeństwo Panu Bogu i Jego odwiecznej i niezmiennej woli, a nie uległość wobec własnych słabości czy też sugerowanie się wpływami mentalności świata. Prawdziwie zdrowa i szczęśliwa rodzina może istnieć i funkcjonować tylko w oparciu o prawo Boże, które dziś jest strzeżone i przekazywane przez Kościół.

W ten właśnie sposób Kościół jest nadzieją rodziny. Myśląc z troską o wielu problemach, jakich doświadczają dziś rodziny i chcąc dopomóc im w uzdrowieniu życia domowego pragniemy wszystkim wskazać nieustannie otwarte i bijące źródło miłości Bożej, którym jest Kościół wraz z Jego sakramentami i tradycją wiary. To wskazanie jest szczególnie adresowane do Was – młodych ludzi żyjących w swoich rodzinach i jednocześnie czynnie uczestniczących poprzez różne ruchy i wspólnoty religijne, katechizację i korzystanie z sakramentów świętych w życiu Kościoła.

Dlatego już dziś zapraszam Was do udziału w XIV Łowickiej Pieszej Pielgrzymce Młodzieżowej na Jasną Górę, która wyruszy z Łowicza 6 sierpnia, aby po dziewięciu dniach wędrówki stanąć przed obliczem Matki Bożej Częstochowskiej. Hasłem tegorocznej pielgrzymki są przytoczone już słowa: ?Kościół nadzieją rodziny”. Każdego dnia na pielgrzymce pątnicy modlić się będą w intencji rodzin naszej diecezji. Matce Najświętszej będą zawierzać osoby najstarsze, często chore lub samotne, wszystkie małżeństwa, młodzież i dzieci. Dobrze będzie, jeśli w tej modlitwie i zawierzeniu wyrażonym nie tylko słowami, ale także ofiarą całego trudu pielgrzymowania weźmie udział jak największe grono młodzieży z naszej diecezji. Niech udział w pielgrzymce będzie wyrazem waszej wdzięczności za wszystko, co otrzymaliście w rodzinach. Niech także wasza obecność na pielgrzymce będzie wyrazem odpowiedzialności za życie rodzin, do których przynależycie i tych, które założycie w przyszłości.

Zapraszam Was wszystkich do udziału w tegorocznej – czternastej już – Łowickiej Pieszej Pielgrzymce Młodzieżowej na Jasną Górę. Ufam, że przyczyni się ona do pogłębienia więzi rodzinnych w oparciu o miłość Bożą. Mam nadzieję, że jej owocem w waszym życiu będzie większa świadomość współodpowiedzialności za życie rodzin oraz lepsze przygotowanie moralne i duchowe do założenia własnych rodzin w przyszłości. O to będę się modlił wraz z Wami na trasie pielgrzymki i na Jasnej Górze.

Wszystkim Wam, a szczególnie wszystkim przygotowującym się do udziału w pielgrzymce i wszystkim jej organizatorom z serca błogosławię.