Rys historyczny: Pierwszy drewniany kościół w Głogowcu, pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Wojciecha biskupa, wzniósł w latach 1400-1433 miejscowy dziedzic Jan Głogowski. W roku 1433 arcybiskup metropolita gnieźnieński Wojciech Jastrzębiec, prymas Polski, erygował przy nim parafię. Nie zachował się on do naszych czasów, upadł ze starości. W jego miejsce potomek fundatora, ks. prał. Paweł Głogowski, dziekan płocki, ok. 1560 r. zbudował obecny kościół murowany z trzema ołtarzami. Pierwotnie gotycką świątynię rozbudowano w stylu renesansowym w latach 1560-1573. Kościół w Głogowcu jest jednonawową, orientowaną budowlą. Z zewnątrz mury świątyni wsparte są skarpami. Szczyty prezbiterium, nawy i zakrystii są rozczłonkowane płycinami i ozdobione sterczynami. W szczycie babińca znajduje się zegar słoneczny, a nad renesansowym portalem – kartusz z herbem Grzymała Głogowskich i rokiem 1573, datą zakończenia rozbudowy świątyni. Barokowe wnętrze kościoła kryje jeden z najcenniejszych zabytków Ziemi Kutnowskiej: renesansowy nagrobek Jana Głogowskiego z 1565 r., chorążego i sędziego Ziemi Gostynińskiej, przypisywany sławnemu rzeźbiarzowi Janowi z Pizy, oraz cenny obraz Matki Boskiej Głogowieckiej, a także ołtarze z XVII-XVIII stulecia, drewniany chór i organy z 1829 r.

W ołtarzu głównym kościoła znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Częstochowskiej. To jedna z trzech kopii Czarnej Madonny, jaką według tradycji polecił wykonać Władysław Jagiełło. W jagiellońskim domu od początku otaczany był wielką czcią, przekazywano go zawsze najgodniejszemu dziecku. Drogą koneksji ślubnych obraz dotarł do Petersburga. W drugiej połowie XVII w. jeden z Głogowskich, posłując do cara, otrzymał obraz w prezencie i umieścił go w głównym ołtarzu kościoła w Głogowcu. Odtąd do Głogowca zaczęli przybywać pielgrzymi, by wypraszać u Matki Najświętszej potrzebne łaski. Przed Panią Głogowiecką klęczał w 1926 r. prezydent Ignacy Mościcki. W 1939 r. na plebanii i w pałacu dworskim przebywał gen. Kutrzeba, dowodząc stąd bitwą na Bzurą. Niemcy, po wygraniu kampanii wrześniowej, zamknęli kościół i przeznaczyli go na magazyn. Proboszcza wywieźli do obozu koncentracyjnego i tam zamordowali. Cenne wota i historyczne dokumenty splądrowali. Cudowny obraz ocalał, dlatego zrozpaczeni, udręczeni ludzie podchodzili z narażeniem życia pod mury zamkniętego kościoła i tam szukali nadziei u Pani Głogowieckiej.

Po wojnie żywy kult, jaki od początku odbierała Maryja w Głogowcu, doprowadził do uroczystości koronacji, która odbyła się 14 IX 1975 r. Korony, dar papieża Pawła VI, nałożył wówczas na skronie Madonny i Dzieciątka Sługa Boży Stefan kard. Wyszyński, przy współudziale arcybiskupa metropolity poznańskiego Antoniego Baraniaka i biskupa płockiego Bogdana Sikorskiego. Jak wspominają kroniki, uroczystość ta zgromadziła ok. 60000 pielgrzymów. Dzisiaj Sanktuarium Matki Bożej Głogowieckiej, Pani Ziemi Kutnowskiej, stanowi centrum kultu maryjnego na tej ziemi. W 2010 r. świątynia została włączona do rodziny świątyń związanych „szczególną więzią duchową” z Papieską Bazyliką Matki Bożej Większej w Rzymie. Z tego tytułu w określone dni można tu uzyskać odpust zupełny, nadany na mocy dekretu Penitencjarii Apostolskiej z dnia 8 VII 2009 r.

Obok kościoła znajduje się mogiła powstańców z 1863 r. oraz budynek plebanii z przełomu XVIII i XIX w., dalej Droga Krzyżowa składająca się z szeregu rzeźb autorstwa najwybitniejszych kutnowskich rzeźbiarzy: Tadeusza Kacalaka, Antoniego Kamińskiego i Andrzeja Wojtczaka.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski