Rys historyczny: Parafia w Grochowie jest jedną z najstarszych w diecezji łowickiej. Erygowana została ok. 1410 r. Pierwszy kościół nie zachował się, ale jego istnienie potwierdzają źródła pisane już w końcu XIV w. Pierwotna fundacja związana była prawdopodobnie z rodem Ogończyków, żyjącym na tych ziemiach w średniowieczu. Drewniany kościół z ciosanego modrzewia wraz z pobliskim cmentarzem grzebanym służył miejscowej ludności i okolicznym dworom. Podczas Potopu Szwedzkiego jego zasadnicza część uległa zniszczeniu. Starszy kościół zastąpiła nowa świątynia, także drewniana, pw. Trójcy Przenajświętszej. Wzniesiono ją w 1681 r. z fundacji Stanisława Różyckiego, sekretarza królewskiego i stolnika łęczyckiego, zmarłego w 1684 r., aczkolwiek inne dokumenty wskazują jako fundatorów rodzinę Brochockich herbu Osorja. Nie ma natomiast żadnych rozbieżności w kwestii datowania budowy kościoła: to rok 1681. Datę wyryto na belce tęczowej w kościele. Cmentarz parafialny przeniesiono wówczas na Górkę Grochowską, położoną w odległości 300 metrów od kościoła.

Modrzewiowa świątynia wymagała zawsze szczególnej dbałości i konserwacji. W XIX w. grochowscy księża proboszczowie zgromadzili materiały na budowę nowego kościoła. Władze carskie nie zezwoliły na budowę, ale wzniesiono cztery kapliczki wokół kościoła, organistówkę i budynek gospodarczy.

Kościół w Grochowie, posiadający konstrukcję zrębową, oszalowany, jest orientowany. Posiada budowę bazylikową. Na przecięciu trzech naw z małym transeptem wznosi się mała wieżyczka na sygnaturkę. Kościół posiada trzy ołtarze z bogatą dekoracją snycerską, powstałe w drugiej połowie XVII w. Choć wielokrotnie je przerabiano i uzupełniano, do dziś zachowały swój barokowy charakter. Warto podkreślić, iż jest to tzw. barok polski. Ołtarz główny zdobi obraz Trójcy Świętej w typie „Tron łaski”, ze srebrnymi sukienkami, który jest zasuwą przedstawienia św. Tomasza Apostoła. W ołtarzach bocznych umieszczone są wizerunki: św. Antoniego i Matki Bożej z Dzieciątkiem w typie „Matki Bożej Śnieżnej”, w sukience w stylu regencji. Obok kościoła stoi siedemnastowieczna dzwonnica konstrukcji słupowej, oszalowana, przykryta dachem namiotowym, odbudowana pod koniec XIX w.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski