Rys historyczny: Lewin to stara, czternastowieczna wieś. Parafia została tu erygowana w 1302 r. Według wizytującego parafię archidiakona warszawskiego Pawła Piaseckiego w roku 1603 był tu drewniany kościół pw. św. Stanisława biskupa, poświęcony, z trzema ołtarzami, przy którym znajdowała się szkoła parafialna. Daje to wyobrażenie o zamożności parafii, skoro przy kościele utrzymywał się rektor szkoły. Po upadku powstania listopadowego parafia została rozwiązana i do 1928 r. administrowali nią proboszczowie parafii Biała Rawska i Sadkowice. Samodzielność przywrócono jej 1 X 1928 r. dzięki staraniom ks. Juliana Kowalskiego: wtedy arcybiskup metropolita warszawski Aleksander kard. Kakowski erygował ją ponownie. Była wówczas jedną z najmniejszych parafii archidiecezji warszawskiej.

Obecna drewniana świątynia została wybudowana ok. 1800 r. dzięki Marii Piekarskiej, właścicielce dóbr Studzianki oraz ofiarności parafian, ponieważ poprzednia zapaliła się od wiecznej lampki i spłonęła. Pozostała po niej zabytkowa, renesansowa ambona z 1630 r., dzieło Hieronima Świdzińskiego oraz wizerunek Matki Bożej Łaskawej, Lewińskiej Pani. Ze starego kościoła pochodzi także współczesna obrazowi zabytkowa monstrancja, natomiast uposażenie należy do wcześniejszej świątyni. W centrum barokowego ołtarza głównego znajduje się otoczony czcią cudowny obraz Matki Bożej Łaskawej Lewińskiej z XVII w., od 1768 r. ozdobiony zabytkową sukienką i zasłaniany wizerunkiem św. Józefa. Sercem świątyni jest bogato zdobiony ołtarz, nad którym na belce tęczowej umieszczono krzyż flankowany figura mi Apostołów Piotra i Pawła, pierwotnie zdobiącymi skrzydła jednego z ołtarzy bocznych.

W latach osiemdziesiątych XX w., ze względu na zły stan rozebrano ołtarze boczne, z których zachowały się osiemnastowieczne wizerunki św. Stanisława biskupa i św. Antoniego, umieszczone obecnie po obu stronach prezbiterium. Z lewej strony podwyższonego prezbiterium znajduje się obraz św. Barbary z tradycyjnymi atrybutami: mieczem i Eucharystią oraz wspomniana ambona z 1630 r., ozdobiona postaciami Ewangelistów i Chrystusa Króla. Do wyposażenia należą także: zabytkowa chrzcielnica, kamienna kropielnica, stojąca w kruchcie kościoła oraz stacje Drogi Krzyżowej. Obok kościoła znajduje się drewniana, zabytkowa dzwonnica z tego samego okresu, oszalowana, o konstrukcji zrębowej, w której wiszą dwa dzwony z XIX w.: św. Stanisław i św. Michał.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski