św. Michała Archanioła w Puszczy Mariańskiej

adres
Miejscowości należące do parafii
Msze Święte
Dane o parafii
Osoby

Rys historyczny: Puszcza Mariańska (dawniej Korabiewicka) jest kolebką pierwszego polskiego męskiego Zgromadzenia Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Początki zgromadzenia należy pośrednio łączyć z osobą Stanisława Krajewskiego, zasłużonego żołnierza wojsk królewskich, kleryka niższych święceń, który w 1661 r. z kilkoma towarzyszami broni założył pustelnię w leśnych ostępach Puszczy Korabiewskiej. W uznaniu zasług wojskowych, nadaniem króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego z dnia 2 X 1670 r. Krajewski otrzymał na własność tereny wokół pustelni. 4 VII 1673 r. dokonał on aktu ofiarowania się do „Towarzystwa Niepokalanego Poczęcia Błogosławionej Panny Maryi”, zostając przyjętym przez założyciela, pijara, o. Stanisława Papczyńskiego w Luboczy. 30 IX 1673 r. o. Stanisław Papczyński przybył do pustelni Krajewskiego, który aktem z 7 października tegoż roku przekazał na ręce Papczyńskiego nadanie królewskie i podporządkował się regule zakonnej zgromadzenia tworzonego pod nazwą: „Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny”. W roku następnym (1674) rozpoczęto budowę kaplicy pw. św. Michała Archanioła i zabudowań klasztornych. Roku 1677 Sejm Rzeczypospolitej zatwierdził powyższą fundację jako Dom Rekolekcyjny Zgromadzenia Marianów. Z czasem obok klasztoru zaczęła kształtować się osada, zwana później Puszczą Mariańską. Tutaj, w drodze pod Wiedeń, 10 VIII 1683 r. przybył i modlił się król Jan III Sobieski.

Pierwotny budynek kościoła w 1755 r. został rozbudowany o nawę oraz o murowany budynek klasztorny. W 1834 r. dokonano dalszej rozbudowy klasztoru, utworzono szkołę klasztorną, w której oprócz podstawowej znajomości czytania, pisania i rachunków uczono także stolarstwa, murarstwa i kołodziejstwa. Ukazem carskim z 28 IV 1864 r. zlikwidowano klasztor ojców Marianów w Puszczy Mariańskiej. Zakonników przewieziono do klasztoru w Mariampolu na Litwie, a dobra klasztorne zostały przejęte przez władze carskie. Pół wieku później na bazie klasztoru ojców Marianów, dzięki wieloletnim staraniom ks. Józefata Łagodzińskiego, arcybiskup metropolita warszawski Wincenty Chościak-Popiel dekretem z dnia 1 VIII 1906 r. erygował parafię pw. św. Michała Archanioła. Opiekę nad świątynią przekazano księżom diecezjalnym. Po 60 latach, w 1968 r. do swej kolebki powrócili Marianie, przejmując duszpasterstwo parafialne. W dniu 2 V 1993 r. nieznani sprawcy dokonali umyślnego podpalenia świątyni. Pożar prawie doszczętnie strawił obiekt, w tym także słynący łaskami obraz Matki Bożej. Z bryły starego kościoła zachowało się jedynie prezbiterium. Ocalały barokowe naczynia i szaty liturgiczne, dwa portrety trumienne oraz pozostałości epitafium Juliana Turskiego, zmarłego w 1771 r.

W latach 1995-2000 zbudowano nowy kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Jego konsekracji dokonał 28 X 2000 r. biskup łowicki Alojzy Orszulik SAC. Architektami nowego kościoła byli Krzysztof Dyga, Andrzej Nesfeter i Janusz Pachowski. Wnętrze zaprojektowali Juliusz Czajkowski i Jan Martyka. Ołtarz główny ma formę tryptyku. Po bokach znajdują się płaskorzeźby poświęcone historii zbawienia, a pośrodku ikona Matki Bożej. Ołtarze boczne poświęcone są mariańskim błogosławionym. W świątyni są witraże o symbolice związanej z Jezusem i Maryją. W ołtarzu starego kościoła pw. św. Michała Archanioła znajduje się zrekonstruowany po pożarze w 1993 r. słynący łaskami obraz Matki Bożej Niepokalanej z XVII w.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski