św. Marcina w Siedlcu

adres
Miejscowości należące do parafii
Msze Święte
Dane o parafii
Osoby

Rys historyczny: Miejscowość Siedlec stanowiła własność biskupów kujawskich, którzy najpóźniej w połowie XIV w. ufundowali tutaj i uposażyli pierwszy kościół pw. św. Marcina, przy którym erygowana została parafia. Prawdopodobnie została ona utworzona z części parafii łęczyckiej, co można wnioskować z akt Sądu Konsystorza Gnieźnieńskiego z roku 1433, w których jest mowa o sporze między miejscowym plebanem Janem a Janem Drozdowskim, plebanem z Łęczycy, o dziesięciny w Siedlcu. Pierwotny kościół, zniszczony zębem czasu, został w roku 1758 zastąpiony nowym, również pw. św. Marcina, postawionym staraniem ks. Stanisława Ciechowskiego z fundacji małżonków Władysława i Domicelli Kamińskich, ówczesnych dzierżawców wsi. Kościół ten był mały, zbudowany z bali sosnowych na planie krzyża, którego prawe ramię stanowiła zakrystia, natomiast lewe – boczna kruchta. Z upływem lat zaczął on podupadać. W latach siedemdziesiątych XIX w. podźwignął go z upadku, pięknie przyozdobiwszy, ówczesny proboszcz ks. Wiktor Mroziński, który także wybudował wokół niego mur przykościelny i posadził drzewa lipowe. Kościół ten przetrwał do roku 1929. Zastąpił go nowy, istniejący obecnie, wybudowany w latach 1922-1930 według projektu arch. prof. Zdzisława Męczyńskiego, i konsekrowany w 1928 r.

Kościół jest murowany, trójnawowy, nieorientowany, w układzie bazylikowym, barokowo-renesansowy. Od południa nawę poprzedza wieża dzwonnicza. Do usytuowanego od północy prezbiterium przylegają dwie zakrystie. W retabulum późnobarokowego ołtarza głównego umieszczony jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, w rokokowej sukience z XVIII w., flankowany wizerunkami św. Marcina i Przemienienia Pańskiego, a w jego zwieńczeniu – obraz św. Antoniego z początku XVIII w. Kościół wyposażony jest w dwa boczne rokokowe ołtarze dedykowane: Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Matce Bożej. Wyposażenie kościoła stanowią również: piętnastowieczna kamienna kropielnica, krucyfiks w tęczy z XVII w. oraz drewniana rokokowa chrzcielnica z końca XVIII w.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski