św. Macieja Apostoła w Bełchowie
99-418 Bełchów
Borowiny (numery: 1-58 )
Chyleniec (numery: 1-16A)
Dzierzgówek (numery: 1-118)
Dzierzgów (numery: 1-113)
Polesie (numery: 1-139A; 166-199; 222-229)
Sierakowice Lewe (numery: 1-158)
Sierakowice Prawe (numery: 1-143)
ul. 1 Maja (numery: 2A-46)
ul. Broniewskiego (numery: 1-15)
ul. Brzozowa (numery: 1-12 )
ul. Chopina (numery: 1-26)
ul. Cicha (numery: 1-17)
ul. Dworcowa (numery: 1-4)
ul. Graniczna (numery: 1-2)
ul. Kilińskiego (numery: 1-18)
Bełchów Kościuszki (numery: 1-49 )
ul. Leśna (numery: 1-8)
ul. Mickiewicza (numery: 1-6)
ul. Miodowa (numery: 1-8)
ul. Narutowicza (numery: 1-18)
ul. Ogrodowa (numery: 1-6)
ul. Orzeszkowej (numery: 1-10)
ul. Piaskowa (numery: 1-13A)
ul. Polna (numery: 1-29)
ul. Przemysłowa (numery: 1-39)
ul. Reymonta (numery: 1-10)
ul. Różana (numery: 3-4)
ul. Ruciana (numery: 2-12)
ul. Sienkiewicza (numery: 3-16)
ul. Skłodowskiej (numery: 1-6 )
ul. Słoneczna (numery: 1-4)
ul. Sosnowa (numery: 1-17)
ul. Szklana (numery: 1-60)
ul. Szkolna (numery: 1-45)
ul. Żeromskiego (numery: 1-24)
08:00, 10:00, 12:00, 17:00
Dni powszednie:
16:30, 17:00
08:00, 10:00, 12:00, 17:00
Dni powszednie:
16:30, 17:00
Rys historyczny: Historia parafii w Bełchowie sięga połowy XVII w. Pierwszy kościół w tym miejscu, zapewne drewniany, dedykowany św. Maciejowi Apostołowi, wybudowany został przed 1548 r., jako filialny parafii w Skierniewicach, do której Bełchów przynależał. Konsekrował go w tymże 1548 r. biskup sufragan gnieźnieński Sebastian Żydowski. W sto lat później, tj. 1 IV 1648 r., przy kościele tym arcybiskup metropolita gnieźnieński Maciej Łubieński, prymas Polski, erygował parafię pw. św. Macieja Apostoła, wydzielając ją z parafii św. Jakuba Apostoła w Skierniewicach. Kościół ten w 1755 r. odnowiono oraz dobudowano wieżę i zakrystię. Przetrwał on do roku 1826 r. Ze względu na zły stan techniczny rozebrano go. Liturgię w tym czasie sprawowano w Dzierzgowie, w prowizorycznej kaplicy postawionej na gruntach kościelnych.
W 1832 r. zbudowano w Bełchowie drewniany, prowizoryczny kościołek, który przetrwał do 1866 r. Dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Juliana Turulskiego (1865-1867) ze składek parafian wybudowano obecny kościół murowany, jednonawowy, orientowany. Poświęcił go dnia 21 VIII 1867 r. ks. Maciej Wołowicz, a konsekrował w dniu 7 VI 1887 r. arcybiskup metropolita warszawski Wincenty Chościak-Popiel. W latach 1900-1902 ówczesny proboszcz, ks. Daniel Michałowski, dobudował do niego prezbiterium i kaplicę. W ten sposób otrzymał on kształt krzyża.
Kościół posiada sześć ołtarzy. Ołtarz główny, drewniany, z przełomu XVII i XVIII w., mieści obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, w srebrnych sukienkach z XVIII w., którego zasuwą jest obraz Jezusa Ukrzyżowanego. Po bokach ołtarza znajdują się figury: Matki Bożej Bolesnej i św. Jana Apostoła. W drewnianych ołtarzach bocznych znajdują się: w lewym obraz św. Macieja Apostoła, którego zasuwą jest obraz Przemienienia Pańskiego, zaś dodatkową ozdobę stanowią figury św. Jadwigi Śląskiej i św. Kazimierza Jagiellończyka, w prawym obraz św. Stanisława biskupa, z towarzyszącymi mu figurami św. Wojciecha i św. Stanisława Kostki. W nawie kościoła znajdują się dwa murowane, bliźniacze ołtarze, poświęcone: z lewej św. Józefowi z Dzieciątkiem, a z prawej św. Annie nauczającej Maryję. W kaplicy bocznej znajduje się drewniany, polichromowany na biało ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa z obrazem Matki Bożej Nieustającej Pomocy na zasuwie.
Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski
