św. Jana Chrzciciela w Mazewie

adres
Miejscowości należące do parafii
Msze Święte
Dane o parafii
Osoby

Rys historyczny: Mazew stanowił własność arcybiskupów gnieźnieńskich. Początki parafii sięgają pierwszej połowy XIV w. Pierwszy kościół, pw. św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny, został pobudowany prawdopodobnie w 1340 r. Parafię tę arcybiskup metropolita gnieźnieński Jarosław z Bogorii Skotnicki (†1376) przed 1376 rokiem przeznaczył jako uposażenie prałata kustosza
Kapituły Łęczyckiej. W 1718 r. arcybiskup metropolita gnieźnieński Stanisław Szembek, prymas Polski, przeznaczył probostwo mazewskie z wszelkimi dochodami na uposażenie Seminarium Duchownego w Gnieźnie, zostającego pod zarządem księży misjonarzy, którym powierzył duszpasterstwo w parafii. Oni to w 1741 r. w miejsce starego kościoła, zniszczonego zębem czasu, wznieśli nowy, drewniany. Od 1797 r. nie miał on jednak stałego proboszcza, ponieważ rząd pruski zabrał parafialne grunty i łąki proboszcza, stanowiące jego godne uposażenie i wyznaczył roczną pensję, zbyt małą na jego utrzymanie. Dlatego czasowo tylko przebywający tu misjonarze zrezygnowali z probostwa, w wyniku czego w latach 1803-1810 Mazew pozbawiony był duszpasterza. Służbę Bożą sprawowali tu okazjonalnie kapłani z sąsiedztwa. Dopiero w 1811 r. parafię przejęli księża diecezjalni, aczkolwiek kanonicznie misjonarz prefekt seminarium gnieźnieńskiego – jako pleban – zrzekł się tego probostwa na rzecz arcybiskupa gnieźnieńskiego Ignacego Raczyńskiego (†1823), prymasa Polski, dopiero 26 VII 1816 r. Ten ustanowił wówczas
oficjalnie plebanem świeckim Jana Jakubowskiego. 15 VII 1821 r. kościół parafialny spłonął. Msze św. odprawiane były wówczas w kaplicy urządzonej w wiejskiej chacie.

Obecny kościół murowany pw. św. Jana Chrzciciela został wzniesiony ze środków parafian w 1830 r., w stylu klasycystycznym. Powstał na planie prostokąta. Elementem charaktery stycznym bryły jest czworoboczna wieża w fasadzie. Wewnątrz, w absydzie prezbiterium, znajduje się barokowy ołtarz z połowy XVII w. z obrazem chrztu Chrystusa w Jordanie z pierwszej połowy XIX w. oraz figurami Maryi i anioła w retabulum, a okiem opatrzności Bożej w zwieńczeniu. W nawie są klasycystyczne ołtarze z pierwszej połowy XIX w.: prawy z obrazem św. Dominika adorującego Matkę Bożą z Dzieciątkiem, lewy z Ukrzyżowanym Chrystusem. W wyposażeniu świątyni znajdują się starsze niż jej mury elementy: kamienna kropielnica z XV w., drewniana, barokowa chrzcielnica i kielich mszalny z 1632 r.

Do parafii przynależy Sławoszew, w którym od 1451 r. istniał ośrodek parafialny. Został on w 1812 r. wcielony do parafii Mazew. Dziś znajduje się tutaj drewniana kaplica filialna pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wybudowana w drugiej połowie XIX w. na miejscu rozebranego kościoła parafialnego. Jako budulec posłużyły elementy dawnego kościoła oraz pozostałości dworu z 1864 r. Wyposażenie tej niewielkiej budowli stanowią fragmenty siedemnastowiecznych ołtarzy i dekoracje rzeźbiarskie z dawnego kościoła.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski