św. Floriana w Bedlnie

adres
Miejscowości należące do parafii
Msze Święte
Dane o parafii
Osoby

Rys historyczny: Pierwsze wzmianki o wsi Bedlno pochodzą z XIV w. – pod taką nazwą pojawia się w dokumentach w 1364 r. Nazwa nawiązuje do grzybów: „bedły”. Wieś miała leżeć w lesistej okolicy, pełnej grzybów, stąd Bedlno oznacza: osiedle bedlne, czyli pełne grzybów. Bedlno było wsią parafialną z kościołem pw. św. Floriana. Pierwszy drewniany kościół ufundowali ówcześni właściciele wsi, Bedleńscy herbu Wieniawa, na pewno w XIV w. Przy nim została erygowana parafia, o czym świadczy najstarszy znany zapis źródłowy, pochodzący z 1388 r., wspominający plebana tej osady, ks. Wojciecha Rakowskiego. W latach 1409-1411 godność tę piastował Marcin, a wikariuszem w 1410 r. był Mikołaj. Przy parafii istniała szkoła, której rektorem w 1412 r. był niejaki Sędek.

Z zapisu w Liber beneficiorum Jana Łaskiego wiadomo, że na początku XVI w. przy drewnianym kościele oprócz proboszcza pracowało dwóch wikariuszy, utrzymywanych z plebańskiego stołu. Była to więc dobrze uposażona parafia. Do końca XVI w. Bedlno było siedzibą dekanatu bedlneńskiego, należącego do archidiakonatu łęczyckiego w archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1794 r. został wybudowany nowy kościół, również drewniany, z fundacji stolnika łęczyckiego Faustyna Stokowskiego. Także i on nie prze trwał próby czasu i dziejowych zawirowań. Po II wojnie światowej Msze św. odprawiano w kaplicy: najpierw w prywatnym budynku, potem we wzniesionej z drewna z poniemieckiego baraku. W latach 1959-1963 postawiono w Bedlnie murowaną świątynię. Inicjatorem jej budowy był ówczesny proboszcz, ks. Korneliusz Gogolewski. Świątynię wzniesiono według projektu arch. Edmunda orlika.

Kościół posiada dwie nawy różnej wysokości, przy czym wyższa jest szersza i mieści umowną nawę główną oraz umowną prawą nawę boczną, w której jest też zakrystia i kaplica Matki Bożej Częstochowskiej nakryta hełmem w kształcie korony. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się mozaika przedstawiająca św. Floriana. ołtarz główny przedstawia Jezusa Ukrzyżowanego. Nad krzyżem znajduje się okrągły witraż. ołtarz, ambona, ściana wokół tabernakulum i Droga Krzyżowa pokryte są metaloplastyką. Autorem witraży jest artysta plastyk ks. Tadeusz Furdyna, salezjanin. W świątyni zainstalowane są nowoczesne, 27-głosowe organy. Na frontonie kościoła znajduje się epitafium poświęcone św. Janowi Pawłowi II, wykonane przez artystę rzeźbiarza prof. Czesława Dźwigaja.

Opracowałks. kan. dr Paweł Staniszewski