Rys historyczny: Wieś Radziwiłłów przez wieki należała do parafii Bolimów. Historia powstania parafii w Radziwiłłowie zaczęła się na początku XX w., kiedy to hrabia Feliks Sobański wraz z małżonką Emilią pragnęli uczcić złote gody małżeństwa. Zamożni arystokraci, mieszkający w pobliskim Guzowie, znani byli z pobożności oraz hojności dla Kościoła. Najpierw chcieli ufundować świątynię w Guzowie, jednak nie zgodził się na to zaborca. Trudno dziś powiedzieć dlaczego Sobańscy ufundowali kościół właśnie w Radziwiłłowie. Hrabia Michał Sobański, praprawnuk Feliksa i Emilii, głosi hipotezę, że władze carskie miały przewrotnie zgodzić się na kościół właśnie w Radziwiłłowie, gdyż na tym terenie oprócz niewielkiej wioski istniała tylko puszcza. Tym sposobem niezamożna wieś zyskała neogotycką świątynię. Budowa kościoła pw. św. Antoniego ruszyła w 1905 r. Już dwa lata później, w 1907 r., świątynia została poświęcona przez dziekana dekanatu łowickiego, prałata archidiakona Kapituły Łowickiej ks. Andrzeja Retke. W 1920 r. hrabia Feliks Sobański przekazał kościół wraz z przylegającymi budynkami i ziemią Zgromadzeniu Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa (CR). 29 XI 1922 r. arcybiskup metropolita warszawski Aleksander kard. Kakowski erygował przy niej parafię i oddał ją pod wieczysty zarząd Zmartwychwstańców.

Kościół zbudowano według projektu Teodora Talowskiego. Jest to murowana z cegły, jednonawowa świątynia w stylu neogotyckim. W ołtarzu głównym znajduje się figura Chrystusa dźwigającego drewniany krzyż. W ołtarzach bocznych również umieszczono rzeźby. W lewym – patrona parafii św. Antoniego, a w prawym – Maryi. Ołtarze boczne są dodatkowo wzbogacone
obrazami: Miłosierdzia Bożego i Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Uwagę zwracają liczne witraże, przedstawiające m.in. założycieli zakonu zmartwychwstańców: Bogdana Jańskiego, o. Hieronima Kajsiewicza i o. Piotra Semenenki.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski