św. Aleksandra w Śleszynie

adres
Miejscowości należące do parafii
Msze Święte
Dane o parafii
Osoby

Rys historyczny: Parafia w Śleszynie została erygowana w XIV w. Prawdopodobnie pierwszy drewniany kościół wystawili i wyposażyli Śleszyńscy, właściciele miejscowości. W końcu XV lub na początku XVI w., kiedy kościół ze starości chylił się ku upadkowi, Mikołaj Śleszyński w miejscowości Sołek (leżącej pomiędzy jego dziedzicznymi dobrami: Śleszyn Wielki i Śleszyn Mały) wystawił i uposażył drugi, murowany kościół, o czym informował przez wieki napis na jego nagrobku z 1535 r. (już nieistniejący). Z zapisu w Liber beneficiorum Jana Łaskiego wiadomo, że na początku XVI w. przy tym kościele oprócz proboszcza pracował wikariusz i sługa, utrzymywani z plebańskiego stołu. Była to więc dobrze uposażona parafia. Jednak w trzysta lat później grożący zawaleniem się kościół został rozebrany, a na jego miejsce kilometr dalej, w Śleszynie Wielkim, miejscowy dziedzic Tomasz Pruszak przy wsparciu parafian wystawił nowy kościół parafialny pw. św. Aleksandra, papieża i męczennika. Jego poświęcenia dokonał w 1836 r. ks. Tomasz Kublicki, proboszcz sochaczewski, kanonik łowicki fundi medietatis Złaków Kościelny.

Jest to jednonawowy kościół klasycystyczny, zbudowany na planie prostokąta, z wąskim i krótkim prezbiterium zwróconym na północ i prostokątną nawą. Po bokach prezbiterium znajdują się dwie zakrystie, a nad nimi loże kolatorskie. Kościół przykryty jest dwuspadowym dachem z wieżyczką na sygnaturkę. W ołtarzu głównym umieszczony jest barokowy obraz z początku XVII w., przedstawiający patronkę świątyni, św. Annę Samotrzecią. W kościele znajdują się dwa ołtarze boczne. W prawym usytuowany jest klasycystyczny obraz Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny z pierwszej połowy XIX w., a nad nim reali styczny obraz św. Antoniego, namalowany w 1904 r. przez St. Zarzeckiego. W lewym ołtarzu znajduje się obraz św. Aleksandra, papieża i męczennika, patrona parafii, z 1904 r., również autorstwa St. Zarzeckiego. Nad nim usytuowany jest obraz św. Rocha, namalowany przez S. Pawłowskiego w 1899 r. Świątynia wyposażona jest w 8-głosowe organy, wykonane w warszawskiej pracowni Antoniego Szymańskiego przed 1912 r. Uwagę zwracają pochodzące z XIX w.: ambona, konfesjonał, relikwiarz św. Aleksandra, drewniana rzeźba Jezusa Zmartwychwstałego, monstrancja i kielichy.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski