NASZA OJCZYZNA JEST W NIEBIE –

16 LIPCA 2010
admin
Łowicz, dnia 30 czerwca 2010 roku

L. dz. 1796/2010

 

NASZA OJCZYZNA JEST W NIEBIE
Zaproszenie na XV Łowicką Pieszą Pielgrzymkę Młodzieżową
z Łowicza na Jasną Górę, 6 – 15 sierpnia 2010 roku.

Drodzy Diecezjanie,
Drodzy Młodzi Przyjaciele,
Dziewczęta i Chłopcy,

1.    Trud i piękno młodości.

 

Młodość to piękny i zarazem trudny etap życia. Czyż nie nazbyt wiele oczekuje się od młodego człowieka? W niektórych sytuacjach rodzice chcieliby jeszcze widzieć w synu lub córce małe, grzeczne i posłuszne dziecko, a tuż za chwilę odwołują się do poczucia odpowiedzialności i samodzielności w podejmowaniu decyzji. Nauczyciele wymagają pilnego przyswajania przekazywanej wiedzy i nieustannie je kontrolują, a równocześnie domagają się od swoich uczniów inwencji oraz zdolności samodzielnego twórczego myślenia. Grupa rówieśników daje poczucie przyjaźni i satysfakcję wspólnych fascynujących zabaw i przygód, ale są chwile, w których potrzebna jest samotność i podjęcie decyzji ze względu na własne dobro, a nie dlatego, że inni zachowali się w taki czy inny sposób.

Jak zatem powinni postępować młodzi ludzie? Dlaczego w okresie młodości aż tyle sprzecznych, wydawałoby się, wskazówek zaleceń, sygnałów i propozycji zachowań i wynikających z nich postaw życiowych? Dlaczego młodość to tak piękny i jednocześnie tak trudny czas życia?

Może dlatego, że jest to czas określania własnej tożsamości. Czas, w którym zachowując szacunek względem rodziców i rodziny trzeba jednocześnie odnaleźć swoją odrębność, swoje własne „ja”. Czas, w którym oprócz powtarzania zdobytej na lekcjach wiedzy i przyswojonych poglądów trzeba zacząć mówić „własnym głosem” i wybrać swoje miejsce w świecie. Czas dany każdemu człowiekowi po to, aby określił kim jest, i kim chce być w przyszłości.

2.    Znaczenie przynależności do wspólnoty.

Co jest potrzebne dla odkrycia swojego „ja”, czyli swojej tożsamości? Wiele rozmaitych wydarzeń, doświadczeń, przeżyć i zdobytych wiadomości składa się na tę odpowiedź. Wśród nich jednym z najistotniejszych elementów jest przynależność do wspólnoty. Wystarczy tylko chwilę się zastanowić, aby zauważyć, że każdy przysługujący nam tytuł, mówi o tym kim jesteśmy i jednocześnie do jakiej grupy, do jakiej wspólnoty należymy.

Nazwisko mówi o osobie i rodzinie, do której ta osoba należy. Od nazwy kontynentu, kraju, miejscowości, szkoły, klasy czy grupy zainteresowań powstają określenia i pseudonimy, dzięki którym można poznać czyjeś pochodzenie, wykształcenie, czy zainteresowania. Niektórzy niezwykle cenią sobie z trudem zdobyte obywatelstwo krajów uchodzących za szczęśliwe miejsce na ziemi. Inni z dumą okazują legitymację lub emblematy elitarnych klubów czy organizacji, do których należą. Prestiż osoby niewątpliwie podnosi świadectwo czy też dyplom ukończenia renomowanej szkoły lub uczelni.

Warto zauważyć, że jesteśmy takimi, a nie innymi ludźmi bo należymy do takiej, a nie innej wspólnoty. To, kim jesteśmy i do jakiej wspólnoty należymy, wpływa także na nasze zachowanie i sposób życia.

3.    Wspólnota wiary na dziś i na wieczność.

 

Czy w poszukiwaniu swojego „ja”, w określaniu tego kim jesteśmy i kim chcemy być w przyszłości bierzemy pod uwagę naszą wiarę i wspólnotę Kościoła? Pismo święte wielokrotnie wskazuje na wyjątkową tożsamość i przynależność tych, którzy uwierzyli Jezusowi Chrystusowi. Jesteśmy chrześcijanami, a to istotna różnica wobec wszystkich pozostałych ludzi.

Święty Jan Ewangelista przypomina, że „zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy” (1 J 3,1). Święty Paweł mówiąc o tych, którzy należą do Kościoła wskazuje, że „Nasza (…) ojczyzna jest w niebie” (Flp 3,20). Autor Listu do Hebrajczyków poucza, że „Nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukamy tego, które ma przyjść” (Hbr 13,14). Te i podobne teksty Nowego Testamentu wyraźnie wskazują, że wierzący w Chrystusa powinni mieć świadomość swojej wyjątkowej godności i przynależności do królestwa Bożego. Jego uobecnieniem na ziemi jest Kościół Święty, który jednocześnie przygotowuje nas do pełni królestwa Bożego jaka objawi się po końcu świata w niebie.

Czy zatem jako chrześcijanie odkrywamy naszą przynależność do „ojczyzny w niebie”? Z poczucia tej tożsamości wynika zobowiązanie do innego sposobu postępowania, innego życia już tu na ziemi. Życia w świętości, która jest normalnym sposobem zachowania i postępowania obywateli nieba. Obywatelowi nieba po prostu nie wypada, nie przystoi postępować według ziemskich kryteriów moralnych. Święty Paweł przestrzega: „Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem – zagłada, ich bogiem – brzuch, a chwała w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy oczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa…” (Flp 3,17-20).

Drodzy Diecezjanie,
Drodzy Młodzi Przyjaciele,
Dziewczęta i Chłopcy!

 

Wyrazem naszej godności dzieci Bożych i przynależności do ojczyzny w niebie jest pobożność. To styl życia oparty na zasadach Bożego prawa. To sposób mówienia, zachowania i działania wynikający z poczucia przynależności do wspólnoty świętych. Nie łatwo być świętym tu na ziemi. Potrzebne są nam wspólnoty, środowiska i wydarzenia, które będą nieustannie przypominać i pogłębiać naszą tożsamość i przynależność do ojczyzny w niebie.

Dlatego z wielką radością zapraszam was – zarówno młodzież, jak i dorosłych – do udziału w XV Łowickiej Pieszej Pielgrzymce Młodzieżowej na Jasna Górę. Zapewne każdy, kto już był na pielgrzymce, doświadczył tej szczególnej wyjątkowej atmosfery przyjaźni, życzliwości, radości i pobożności. W tej wspólnocie łatwiej odkrywa się swoją tożsamość dziecka Bożego i łatwiej realizuje się wymagania życia według zasad jakie obowiązują obywateli ojczyzny, która jest w niebie. Warto, aby tej radości doświadczyli także ci, którzy dotąd nie mieli okazji uczestniczyć w tego rodzaju wydarzeniu. Jestem przekonany, że pielgrzymka pomoże wszystkim uczestnikom w radosnym i pełnym dumy dawaniu świadectwa w codziennym życiu o przynależności do Kościoła, który uobecnia i zapowiada królestwo Boże.

Bardzo proszę księży proboszczów, księży prefektów i katechetów świeckich oraz moderatorów wspólnot modlitewnych i ruchów religijnych o zorganizowanie grup pątniczych w swoich regionach. Mam nadzieję, że spotkamy się w licznej i pełnej entuzjazmu wspólnocie na pielgrzymim szlaku.

 

Wszystkim pielgrzymom i organizatorom z serca błogosławię.
+ Andrzej F. Dziuba
Biskup łowicki

 

ZARZĄDZENIE
Zaproszenie Księdza Biskupa Ordynariusza należy odczytać w niedzielę 18 lipca 2010 roku na wszystkich Mszach Świętych

WIKARIUSZ BISKUPI

Ks. prał. Wiesław Wronka

Podobne