Łowicz, Boże Narodzenie A. D.2020

L. dz. 1963/2020

 

Bóg daje nam życie

 Życzenia Biskupa Łowickiego na Boże Narodzenie i Nowy Rok 2021

 

Czcigodni Bracia Kapłani,

Drodzy Przedstawiciele Życia Konsekrowanego,

Siostry i Bracia,

 

Oto dzisiaj wszyscy włączamy się do skromnego orszaku, który przybył do Betlejem, aby to było nasze; Twoje i moje Boże Narodzenie. Niech znakiem naszego świętowania i naszej refleksji będzie: Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie (Łk 2, 12). Bowiem bez Maleńkiej Miłości nie ma Bożego Narodzenia.

 

1. Czas spotkania z Bogiem

Dzisiaj słyszymy proroka Izajasza, który zapowiada nadejście czasu pocieszenia (por. Iz 52, 9). W tajemnicy narodzin Słowo chce zwiastować człowiekowi radosną nowinę, że Bóg kocha nas bezgraniczną miłością. Rozbrzmiewa więc dobra nowina: Twój Bóg zaczął królować (Iz 52, 7); to królowanie obejmie wszystkie narody (por. Iz 52, 10). Bóg jest Królem całej ziemi, On przynosi wolność i pokój. Bóg chce odbudować w nas to, co zniszczył grzech – życie Boże; pragnie podnieść z ruin naszą duszę, aby zabrzmiał w niej głos łaski Bożej.

Ewangelista Jan zaprasza nas dzisiaj do spotkania z odwiecznym Słowem, które: stało się ciałem i zamieszkało wśród nas (J 1, 14). Nasz Zbawiciel przyjął ludzkie ciało, abyśmy mogli usłyszeć i poznać miłość Boga, abyśmy mieli udział w pełni życia. Słowo, które jest Bogiem (por. J 1, 1), przyjęło ludzką kondycję, i w ten sposób dokonał się punkt zwrotny w historii ludzkości; już nigdy nie musimy być sami.

 

2. Bóg dzieli się łaską

Żyjemy w ostatecznych dniach, w których Bóg: przemówił do nas przez Syna (Hbr 1, 1), bo: Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył (J 1, 18). W Chrystusie całe Objawienie osiągnęło swój szczyt i pełnię. Oto czym Bóg stał się dla człowieka wiary w swej wielkiej pokorze; On nasz Pan leży w żłóbku jako Niemowlę. Chrystus uczestniczy w naszym człowieczeństwie, my zaś uczestniczymy w Jego bóstwie. Przez akt wiary w Słowo człowiek staje się dzieckiem Boga (por. J 1, 12). Jest to nowe życie; człowiek zostaje przemieniony przez wiarę w „Jego imię”.

Bóg przyszedł do człowieka w całej swej mocy i majestacie; św. Jan zaświadczy, że: oglądaliśmy Jego chwałę (J 1, 14). Z drugiej strony od człowieka wymaga się osobistego zaangażowania, decyzji woli, aktu wiary ze względu na zbawcze wydarzenie. Jezus przyszedł w osobie Dzieciątka, złożonego na sianie, aby nas pocieszyć i dać nam nadzieję zbawienia (por. Iz 52, 7). On zapragnął, choć jest Bogiem, być człowiekiem, aby odnaleźć to, co zginęło (Łk 19, 10). Dlatego Święta Bożego Narodzenia są tak ważne dla każdego z nas. Świętujemy radosne wspomnienie przyjścia Chrystusa niosącego pokój, solidarność i braterstwo; On nas jednoczy z sobą i z bliźnimi.

 

3. Bóg czyni nas wolnymi w miłości

Jezus Chrystus, Betlejemskie Dziecię, posłany na świat stał się naszym Bratem. Nieskończony przyjął granice ludzkiej natury, jej słabość, śmiertelność, ale nie grzech. Bóg stal się jednym z nas. Wszyscy, którzy przyjmują Chrystusa z wiarą i miłością, stają się dziećmi Bożymi (por. J 1, 12) i otrzymują z Jego pełności łaskę po łasce (por. J 1, 16). W tajemnicy Wcielenia otrzymujemy łaskę uczestnictwa w życiu Syna Bożego (por. J 1, 14).

Obchodzić Boże Narodzenie to wyrazić życiem nową rzeczywistość człowieka ochrzczonego, upodabniać się do Syna Bożego, otwierać się na działanie łaski, szukać tego, co w górze, wzrastać w miłości braterskiej. Żyjemy tajemnicą Boga i człowieka – światła, które zstąpiło na ziemię, aby rozświetlić nasze ciemności (por. J 1, 4-5). Światło Bożego Narodzenia przepełnia te radosne dni, a my otrzymujemy łaskę, aby w tym blasku podążać drogami pielgrzymiego życia, w paschalnych tajemnicach naszego odkupienia.

 

4. Eucharystia drogą zbawienia

Liturgia dzisiejszej uroczystości uświadamia nam szczególny związek pomiędzy tajemnicą Wcielenia a Eucharystią. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami (por. J 1, 14) modlimy się w Anioł Pański. Stajemy wobec tajemnicy zbawczej Miłości, kiedy kapłan wypowiada nad chlebem i winem słowa Chrystusa z Wieczernika: To jest Ciało moje, za was będzie wydane. A  następnie: To jest Krew mojego Nowego i Wiecznego Przymierza, która za was i za wielu będzie wylana. To czyńcie na moją pamiątkę (por. 1 Kor 11, 24-25).

Kościół, świętując Boże Narodzenie, za każdym razem prowadzi wiernych od żłóbka do Eucharystii. Pokazuje, że wyjście Boga ku nam nie skończyło się na Jego narodzeniu w nędznej szopie. Znalazło bowiem swoje dopełnienie w Jego zbawczej Ofierze, która jest uobecniana w każdej Mszy Świętej. Celebrowana dzisiaj Eucharystia przybliża tajemnicę narodzenia Chrystusa, które, podobnie jak Jego pierwsze przyjście, można dostrzec jedynie oczami wiary.

 

Drodzy Siostry i Bracia,

Oto dziś oblicze Kościoła, diecezji łowickiej i naszych parafii oraz naszych rodzin jaśnieje blaskiem Słowa Wcielonego, prawdziwej światłości narodów – Chrystusa. To Jego blask świeci w ciemnościach i On jest światłem niezwyciężonym, bo rozprasza każdy mrok duszy człowieka, wsłuchuje się w pragnienia jego serca, pomaga mu znaleźć odpowiedzi na najważniejsze pytania życia i jest spełnieniem ludzkiego pragnienia szczęścia. Wraz z Maryją i św. Józefem bądźmy świadkami życia w Bogu.

Życzę Wam, aby oblicze każdego i każdej z Was także zajaśniało blaskiem Maleńkiej Miłości. Niech Nowonarodzony Pan odnawia nas i całe nasze życie rodzinne i społeczne. Niech On otwiera nas na światło Miłości z Betlejem, aby rozproszyły się mroki lęku i niezrozumienia. Niech nam wskaże drogi pokoju i braterstwa, wzajemnego zaufania i szczerej bliskości.

Na świętowanie Bożego Narodzenia i cały rok 2021 z serca Wam błogosławię:
W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego

+ ANDRZEJ FRANCISZEK DZIUBA