List pasterski Biskupa Łowickiego na rozpoczęcie Adwentu i Roku Duszpasterskiego 2016-2017

23 LISTOPADA 2016
admin

Idźcie i głoście Ewangelię

Drodzy Duszpasterze,
Osoby życia konsekrowanego,
Drodzy Siostry i Bracia,

Rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, który pozwala nam znowu spojrzeć na tajemnicę upływającego czasu. Jest to tajemnica nadziei, w której przybliżamy się do poznania Boga twarzą w twarz. Wiemy dobrze, że droga do Boga prowadzi poprzez nawrócenie, to znaczy, poprzez odrzucenie wszystkiego, co jest grzechem. Wychodzimy ciągle do Boga z nami – Emmanuela (por. Mt 1, 23). On chce naszego życia na ziemi, aby dać nam życie wieczne (por. Rz 13, 13-14).


1. Dziękujemy za chrześcijańskie dziedzictwo,

W tym roku dziękujemy za 1050 lat Chrztu Polski, który był skarbem naszych przodków i staje się naszym zadaniem. Idziemy za tymi, którzy kiedyś zaprosili Jezusa do swojej Ojczyzny, do swojego serca i do swoich rodzin. Możemy coraz lepiej rozumieć, że nie jesteśmy sami; że Bóg daje nam, tak jak naszym przodkom nadzieję na szczęście i na nieśmiertelność. Jesteśmy dziedzicami kultury i duchowości, patriotyzmu i nauki; jesteśmy także odpowiedzialni za utrzymanie i rozwój naszej wolności.

Przed nami taka sama szansa na udział w wielkim dziele czerpania ze źródła życiodajnej wiary, w której możemy stawać się świętymi, to znaczy prawdziwie szczęśliwymi. Udział w zdobywaniu świętości jest przywilejem ludzi, którzy rozumieją swoją ludzką godność i budują wraz z innymi dzieło wspólnoty i odpowiedzialności Ojczyzny i Kościoła.

2. Znaki młodości Kościoła,

W to dzieło wpisały się Światowe Dni Młodzieży w Krakowie i pielgrzymka Ojca świętego Franciszka do Ojczyzny. To był piękny dar wiary, który z radością podejmowaliśmy na Jasnej Górze, tam, gdzie Następca św. Piotra przewodził naszemu dziękczynieniu i odkrywał przed nami całe bogactwo chrzcielnej drogi naszego Narodu. W to dzieło wpisała się także nasza Diecezja Łowicka poprzez przyjęcie pielgrzymów i zaangażowanie wszystkich młodych duchem, którzy podjęli trud i radość na modlitwie i we wzajemnej pomocy. Dziękuję jeszcze raz Duszpasterzom oraz Rodzinom za przyjęcie otwartym sercem tak wielu młodych do Waszych domów. To z pewnością było pięknym doświadczeniem wiary i dzielenia się nią z innymi.

Dziękujemy Dobremu Bogu za radość i zaangażowanie młodych, którzy w Krakowie włączyli się w dzieło jedności Kościoła Powszechnego. Jesteśmy wdzięczni za ważny znak wspólnoty, którym było Miasteczko Łowickie, pośród pielgrzymów z całego świata. Było ono potwierdzeniem, że młodzi potrafią włączać się twórczo w dzieła ewangelizacji i wzajemnej pomocy. Tam przecież Ojciec święty Franciszek dał nam proste i czytelne zadanie, aby zaangażować się, aby iść i dawać świadectwo Ewangelii, aby zdobywać uczniów ze wszystkich narodów (por. Mt 28, 19-20).


3. Światło Miłosierdzia Bożego na naszych drogach,

Wszystkie te wydarzenia odbyły się w duchu Jubileuszu Miłosierdzia, kiedy mieliśmy się stawać miłosierni jak Ojciec (por. Ef 2,4). Ten święty czas pozwalał nam jeszcze wyraźniej pojąć, jak wielką miłością Bóg darzy człowieka, jego bliźnich i cały świat. Dzisiaj chcemy nadal podejmować na naszej drodze powołania, dzieła miłosierdzia i wypełniać je w codzienności. Jesteśmy odpowiedzialni za świat, który nie może żyć bez chrześcijańskiej nadziei; mamy szansę wnosić tę nadzieję w każdą przestrzeń życia osobistego i społecznego.

Miłosierdzie jest darem szczególnie potrzebnym całemu światu, aby uchronić pokój, przeciwdziałać przemocy i terroryzmowi, budować solidarność i zaufanie. Tylko Bóg mocen jest spełnić te oczekiwania ludzkości, ale jednocześnie oczekuje i naszego zaangażowania. Psalmista zapewnia nas uroczyście: On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce, On życie twoje wybawia od zguby, On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem (Ps 103, 3-4).

4. Dar obecności Maryi,

W naszej diecezji doświadczamy daru Nawiedzenia Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Powtarzane w każdej parafii słowo Pana Jezusa: Oto Matka twoja (J 19, 27) jest pójściem z Maryją pod krzyż, gdzie staliśmy się Jej dziećmi. Matka Chrystusa przybyła do nas, aby na pielgrzymim szlaku nawiedzić każdego z nas i nasze parafie oraz wspólnoty zakonne. Maryja przybywając, niesie zawsze ze sobą Syna, a wskazując na Niego mówi: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2, 5). Ciesząc się z daru Nawiedzenia i bliskości z Bogurodzicą chcemy pogłębić naszą wiarę i więź z Kościołem, jako wspólnotą ochrzczonych. Dziękuję za dotychczasowe nawiedzenie parafii i otrzymane łaski. Jednocześnie czekamy na dalsze pielgrzymowanie Cudownej Ikony od wiosny przyszłego roku.
Nasze Nawiedzenie jest także dziękczynieniem za 25 lat Diecezji łowickiej. To dnia 25 marca 1992 roku bullą Totus Tuus Poloniae populus, św. Jan Paweł II powołał do istnienia nasz Kościół łowicki. Stanowimy nową wspólnotę kościelną, która czerpie z dziedzictwa wiary, historii i bogactwa dziejów. Patrzymy z wdzięcznością na Prymasów Polski, którzy w Łowiczu dawali wyrazy swojej troski o Kościół i Polskę.

Nasza Diecezja wpisuje się w tę drogę wiary, gdzie spełnia się posługi ewangelizacyjne, głoszenia słowa, sprawowania sakramentów i kultu oraz gdzie podejmujemy dzieła pomocy i miłości bliźniego. Chcemy jeszcze bardziej włączać się w te konkretne dzieła zwiastowania orędzia Jezusa Chrystus jako kapłani, osoby życia konsekrowanego, rodziny i wszyscy ochrzczeni. Ufam, że jubileusz, przypadający dnia 25 marca 2017 roku – będzie wielkim dziękczynieniem, sprawowanym w radości i jednocześnie pełnym zaufania ku podjęciu nowych zadań.

5. Wezwani do głoszenia Dobrej Nowiny,

Nasze dziękczynienie wpisane jest w rozpoczynający się kolejny rok duszpasterski 2016/2017, kiedy mamy usłyszeć wezwanie Pana Jezusa: „Idźcie i głoście”. Jest to nawiązanie do Jego wezwania wypowiedzianego przed Wniebowstąpieniem: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przekazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 19-20). Jezus zaprasza nas, abyśmy odkrywali jak wiele możemy dać innym, jeżeli czerpiemy z bogactwa wiary, jeżeli z pokorą i wdzięcznością pamiętamy o naszych wychowawcach i nauczycielach w wierze.

Bóg mówi do każdego z nas, dlatego nie możemy składać odpowiedzialności za nasze „dziś” na innych. Bóg nam zaufał i daje potrzebne siły, aby inni zobaczyli, że żyjemy Jego słowem. Ludzie tęsknią za autentycznym świadectwem wiary, oni chcą widzieć i naśladować uczniów Chrystusa, którzy z radością i odwagą idą przez życie. Odkrywajmy w naszych sercach i umysłach Słowo Boże, które często już dobrze znamy. Niech ono w nas działa, módlmy się tym Słowem, które oznacza, że Bóg jest z nami.

6. Adwentowe drogi wiary,

Adwent rozpoczyna nowy rok duszpasterski. Dzisiaj w tę pierwszą niedzielę możemy przybliżyć się do tajemnicy powtórnego przyjścia Chrystusa, który osądzi dzieje ludzkości oraz nada im sens ostateczny (por. Mt 24, 37-44). Dlatego Jezus woła: Czuwajcie! Bądźcie gotowi (Mt 24, 42). Czuwajmy więc w pokorze naszego życia, w pełnieniu dobrych uczynków i modlitwie, aby przyoblec się w Pana Jezusa Chrystusa (Rz 13, 14). Nie powinniśmy lękać się przyjścia Pana, a wszelkie dociekania na temat dokładnego terminu Jego przyjścia uznać za bezcelowe. Poznawajmy miłość Bożą, a wtedy odkryjemy to, co najważniejsze, odkryjemy, że Bóg przychodzi, aby nas zbawić.
Prorok Izajasz pomaga nam dzisiaj i pokazuje, że Bóg objawia swoją tajemnicę, która nie jest źródłem strachu. Obecność Boga jest źródłem pokoju, szczęścia i pojednania (por. Iz 2,1-5). Dostrzegajmy nadzieję w Bogu, który rządzi światem. Możemy zdobywać prawdziwy pokój serca, który wypływa z bliskości Boga (por. Ps 122, 1-2.4-9).Tylko Jezus daje nam ten prawdziwy pokój, jakiego nie może dać świat (por. J 14,27).

Adwent to wyjątkowy czas, to nowa szansa na spojrzenie w nasze serce, aby lepiej poznać, odczytać i podjąć swoje powołanie. Jest to najpierw powołanie ludzkie, a więc szlachetność bycia obrazem Boga na ziemi (por. Rdz 1, 27). Jest to zadanie doskonalenia swoich ludzkich zdolności. To zaproszenie, aby walczyć z tym, co poniża człowieka i jego godność. Przed nami szansa budowania dobra wspólnego w odpowiedzialności za wspólny dar, któremu na imię Polska. Ojczyzna pragnie, abyśmy we wspólnocie i harmonii czynili ją coraz bardziej godną szacunku, także ze strony innych narodów.

Drodzy Siostry i Bracia,

Dla ochrzczonych Adwent jest czasem coraz lepszego rozeznawania jak praktycznie realizować swoje powołanie chrześcijańskie. Mamy pytać samych siebie, na ile rozwinęliśmy w sobie dary łaski, otrzymane na chrzcie świętym, a potem umocnione w bierzmowaniu. Jesteśmy uczniami i naśladowcami Chrystusa. On nas uzdalnia do przestrzegania przykazań i wierności na drodze ku świętości. (por. Mt 22, 34-40). Mamy być gotowi do pogłębiania wiary i uczynienia z niej jeszcze pełniejszego świadectwa wobec ludzi i świata.

Pragniemy tegoroczny Adwent przeżywać jako czas poznawania Boga, który jest nieskończonym Miłosierdziem (por. Ps 136). To Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność (Wj 34, 6). To On jest nadzieją naszych serc. Dlatego wołamy: Pan przybywa (por. Mt 24, 42), przygotujcie drogę (por. Mk 1, 3) i radujcie się (por. Mt 5, 12).

Niech zatem rekolekcje, dni skupienia, spowiedź adwentowa, Roraty i inne praktyki wiary pozwolą nam dobrze przygotować się na oczekiwany czas Bożego Narodzenia. Niech te wielkie przeżycia wiary, jakie wspominamy, będą ciągle żywą zachętą, aby zyskać nowe łaski i szanse zbawcze, jakie przynosi radosny czas adwentowego oczekiwania.

Na tę drogę wiary upraszam wstawiennictwa św. Wiktorii, dziewicy i męczennicy oraz bł. Ojca Honorata Koźmińskiego, naszych Patronów, i z serca Wam błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

+ Andrzej Franciszek Dziuba