„Słuchać głosu Pana i pójść za Nim” (por. J 10, 27)

Drodzy Bracia Kapłani,
Drogie Siostry Zakonne,
Umiłowani Siostry i Bracia,

1. Jesteśmy ludem Pana i Jego owcami
Jak co roku w IV Niedzielę Wielkanocną gromadzimy się w naszych świątyniach aby wyznać, że jesteśmy ludem Pana i Jego owcami (por. Ps 100, 3). Trwamy w wielkanocnej radości ze zwycięstwa Chrystusa Baranka nad śmiercią, piekłem i szatanem. To On przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie daje nam życie wieczne. Zapewnia nas o tym przez słowa dzisiejszej Ewangelii: „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne” (J 10, 27).

Nasz Dobry Pasterz zna nas. Zna to co dobre w naszym życiu ale również to co trudne, zna także naszą słabość i grzech. Jesteśmy w Jego ręku, i dzięki temu, niezależnie od tego co dzieje się w naszym życiu, możemy czuć się naprawdę bezpieczni. On opiekuje się nami, wybawia z niebezpieczeństwa. On zadba, aby niczego nam nie zabrakło. O tej prawdzie przypomina nam tak obrazowo czytanie z Księgi Apokalipsy św. Jana Apostoła: „Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu” (Ap 7, 16-17). To obietnica skierowana do wszystkich którzy chcą słuchać głosu Chrystusa i pójść za Nim! To zaproszenie do wszystkich którzy może są jeszcze daleko i wahają się czy uczynić ten pierwszy krok!

Jubileuszowy Rok Miłosierdzia który przeżywamy o tym zaproszeniu i obietnicy w szczególny sposób nam przypomina. Kościół ma zadanie z tym orędziem o troskliwej miłości Boga dotrzeć do wszystkich. Tak to rozumieli wielcy głosiciele słowa Bożego: św. Paweł i św. Barnaba. To dzięki ich posłudze jak usłyszeliśmy przed chwilą: „słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju” (Dz 13, 49). Kierowali swoje nauczanie nie tylko do tych którzy Boga już poznali ale również do tych którzy, jak się wydaje, byli daleko od poznania Jego słowa. Kościół ma uczynić wszystko, aby każdy człowiek mógł usłyszeć głos Chrystusa. Ma tak ukazać Jego miłość do człowieka, aby każdy chciał pójść za Nim. Ma prowadzić ludzi do zbawienia, które daje Jezus Chrystus.

2. Głosić Miłosierdzie Boże

O tym zadaniu stojącym przed Kościołem – Owczarnią Chrystusa przypominał nam wszystkim papież Franciszek w słowach: „Kościół ma misję głoszenia Miłosierdzia Boga, bijącego serca Ewangelii, aby w ten sposób dotknąć serce i umysł każdego człowieka. Oblubienica Chrystusa czyni swoim zachowanie Syna Bożego, który wszystkim wychodzi naprzeciw, nie pomijając nikogo” (Bulla Misericordiae vultus, 12). Jak to czynić Ojciec święty pokazuje nam przykładem swojego duszpasterskiego zaangażowania. Chce dotrzeć do wszystkich: do stojących blisko i tych żyjących ciągle na „peryferiach” wiary. To papieskie wezwanie wyrażone przez jego słowa oraz przez przykład życia i posługi jest w szczególny sposób skierowane do wszystkich kapłanów: tych którzy kontynuują w Kościele misję Chrystusa Dobrego Pasterza.

W tę niedzielę modlimy się za wszystkich powołanych do kapłaństwa. W swojej pasterskiej posłudze tak bardzo potrzebują oni modlitwy, aby wsparci jej mocą wypełniali ją tak jak tego chce Jezus Chrystus – Dobry Pasterz. Wiem, że tak wiele osób: Sióstr Zakonnych, Wiernych Świeckich modli się codziennie w tej intencji. Często wraz z nią ofiarowują oni trudy swojego życia: samotność, chorobę. Ta modlitwa to nieoceniona pomoc, którą otrzymują zaangażowani w tak różne formy duszpasterstwa kapłani. Wierzymy, że bez tej wytrwałej modlitwy nasza posługa byłaby o wiele trudniejsza do wypełnienia i nie przynosiłaby takich owoców jakie widzimy. Dziękuję za tę modlitwę w imieniu swoim i wszystkich kapłanów naszej diecezji!

Proszę o tę modlitwę dla tych, którzy w tym szczególnym Roku Jubileuszowym mają być prawdziwymi apostołami Bożego Miłosierdzia, wszędzie tam gdzie posługują. W tej modlitwie przyzywajmy wstawiennictwa Matki Bożej. To Ona przecież jest Matką Miłosierdzia i Matką Kapłanów. Czekamy i przygotowujemy się do Jej Nawiedzenia w Kopii Cudownego Obrazu Jasnogórskiego. Niech w tych dniach spotkania z Matką nie zabraknie i tej szczególnej modlitewnej intencji za wszystkich powołanych do kapłaństwa.

3. Troszczyć się o nowe powołania do kapłaństwa
Nie ustawajmy również w modlitwie o nowe powołania, których tak bardzo nam potrzeba. Wielu księży co roku odchodzi po latach pracy na emeryturę. Choć według swoich możliwości starają się pełnić nadal posługę kapłańską to nie są już w stanie, ze względu na wiek i siły, czynić tego w pełni. Zdarzają wśród księży przypadki choroby, która uniemożliwia ich dalszą pracę. To wszystko sprawia, że zmniejsza się liczba księży mogących podejmować posługę duszpasterską. Widzimy to w niektórych parafiach, gdzie nie ma już wikariuszy, albo jest ich mniej. Być może kiedyś będzie trzeba w pewnych sytuacjach łączyć parafie albo powierzać opiekę duszpasterską nad dwiema wspólnotami parafialnymi jednemu proboszczowi. Ta sytuacja jest to dla nas wszystkich wezwaniem do jeszcze większej troski o powołania.

Kształtujmy atmosferę wiary w naszych rodzinach, parafiach, wspólnotach, aby tam młodzi ludzie mogli usłyszeć głos Chrystusa Dobrego Pasterza, poznać Go i pójść za Nim. Czyńmy to w duchu odpowiedzialności za tę Owczarnię jaką jest Kościół, do której weszliśmy przez wspólny nam Chrzest święty, co w szczególny sposób przypominamy sobie właśnie w tych dniach obchodząc 1050 Rocznicę Chrztu naszej Ojczyzny. Niech modlitwa, słowo i przykład życia będą pomocą dla tych którzy stają przed życiowymi wyborami. Oby rozeznając swoje powołanie znaleźli pomoc w osobie księdza, katechety, rodziców, rodziny czy innych ludzi, którzy są dla nich prawdziwym autorytetem.

Naszą posługę na rzecz powołań mamy czynić z głęboką wiarą, że przewodzi nam Dobry Pasterz. Przypominamy sobie dzisiaj o Jego pełnym miłosierdzia przewodzeniu nam i Jego pełnej troski obecności w całym naszym życiu. W Liście do Hebrajczyków czytamy o Chrystusie Arcykapłanie. To słowo upewnia nas, że może On współczuć naszym słabościom, że jest doświadczony we wszystkim na nasze podobieństwo, oprócz grzechu (por. Hbr 4, 15). I dlatego: „Przybliżmy się z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę dla uzyskania pomocy w stosownej chwili” (Hbr 4, 16).

Stając więc dzisiaj przed Chrystusem Dobrym Pasterzem módlmy się wspólnie z całym Kościołem za powołanych do kapłaństwa i o nowe powołania. Niech ta modlitwa będzie przepełniona ufnością, że Pan pragnie udzielić nam tych darów o które prosimy. Powołanie do kapłaństwa jest bowiem zawsze darem danym dla dobra całej wspólnoty Kościoła, dla jej duchowego wzrostu. Obyśmy umieli nie tylko o ten dar prosić ale również z wiarą go przyjąć.

Wszystkim którzy włączają się w wielkie dzieło troski o powołania, z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa: w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego