List Biskupa Łowickiego na Jubileusz 25-lecia utworzenia Diecezji Łowickiej

6 MARCA 2017
admin

Niech Bóg będzie uwielbiony

Umiłowani diecezjanie,
Siostry i Bracia,

1. Powstanie i początki diecezji
Nasza Diecezja w tym roku będzie uroczyście świętować srebrny Jubileusz swojego istnienia. Dnia 25 marca 1992 r. papież św. Jan Paweł II, Bullą „Totus Tuus Poloniae Populus”, w ramach reformy administracyjnej Kościoła Katolickiego w Polsce, utworzył, wśród nowo powołanych diecezji, Diecezję Łowicką. W jej granicach znalazły się wydzielone tereny z Archidiecezji Warszawskiej oraz diecezji Łódzkiej i Płockiej. Stolicą Diecezji został Łowicz, miasto mocno związane z Kościołem, szczególnie poprzez fakt rezydowania w nim przez kilkaset lat, arcybiskupów gnieźnieńskich – Prymasów Polski. Dwunastu z nich znalazło miejsce wiecznego spoczynku w podziemiach Kolegiaty pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, która ze względu na swoją rangę i bogatą architekturę bywa nazywana „Wawelem Mazowsza”. Przy tej okazji warto przypomnieć, że w latach 2009 – 2011 została poddana gruntownej rewitalizacji i odzyskała swój dawny blask.

Pierwszym Biskupem Łowickim został mianowany Alojzy Orszulik SAC. Natomiast biskupem pomocniczym, Józef Zawitkowski. Patronami nowej diecezji zostali: św. Wiktoria, dziewica i męczennica oraz bł. o. Honorat Koźmiński, niezwykły spowiednik z Nowego Miasta.

Dnia 27 marca 2004 r. święty papież Jan Paweł II powierzył mi troskę o naszą diecezję, mianując mnie Pasterzem Kościoła Łowickiego, po odejściu na emeryturę biskupa Alojzego Orszulika SAC. Swoją posługę rozpocząłem dnia 22 maja 2004 r., przyjmując święcenia biskupie w Bazylice Katedralnej
w Łowiczu.


2. Bogactwo Bożych darów

Każdy Jubileusz jest okazją do wspomnień, do podsumowania tego co za nami. Jest też dobrym momentem, aby podziękować Bogu i ludziom za wszelkie dobro, jakie dokonało się w minionym czasie. Jubileusz przeżywany w duchu wiary skłania nas również do spojrzenia z nadzieją w przyszłość, wszak wierzymy, że nic „nie może nas odłączyć od miłości Boga” (Rz 8, 39).

W ciągu 25 lat swego istnienia nasza diecezja przeżyła wiele wydarzeń, które z punktu widzenia duszpasterskiego ukształtowały Jej historię. Mają one wpływ na to jak wygląda dziś i z pewnością będą inspirowały następne pokolenia do trwania przy Chrystusie i Jego Kościele.

Najważniejsze z nich to Pielgrzymka papieża św. Jana Pawła II do Łowicza, która miała miejsce dnia 14 czerwca 1999 r. Ojciec Święty odprawił Mszę Świętą na Łowickich Błoniach obok kościoła Chrystusa Dobrego Pasterza dla ok. 300 tysięcy wiernych. Wśród zgromadzonych było bardzo dużo dzieci i młodzieży wraz z rodzicami i nauczycielami. Przesłanie papieskiej homilii dotyczyło rodziny, szkoły, wychowania, jak również fenomenu tego ważnego etapu życia jakim jest młodość. Podczas tej wizyty papież nawiedził katedrę, której nadał tytuł Bazyliki Mniejszej.

Innym Wydarzeniem, o którym trzeba koniecznie pamiętać jest ustanowienie w 1992 r. Wyższego Seminarium Duchownego w Łowiczu. Większość pracujących obecnie w naszych parafiach kapłanów to już absolwenci tej Uczelni. Troska materialna okazywana od lat przez mieszkańców naszej diecezji pozwala tej placówce funkcjonować i rozwijać się. Obecnie potrzeba jeszcze więcej wytrwałej modlitwy o powołania, a także tworzenia dobrego klimatu wokół Tajemnicy Chrystusowego Kapłaństwa. Potrzeba ogromnej troski wszystkich diecezjan, aby nasze Seminarium tętniło modlitwą
i radością wielu młodych ludzi, którzy pociągnięci i zafascynowani miłością Chrystusa oddadzą Mu do dyspozycji całe swoje życie.

Kolejnym wydarzeniem w 25-letniej historii naszego Kościoła, które jak ufam, pozostawiło dobry ślad w sercach wiernych świeckich i kapłanów, był Pierwszy Kongres Eucharystyczny Diecezji Łowickiej. Odbył się on w czerwcu 2007 r., a Jego hasłem były słowa Jezusa skierowane do uczniów na Ostatniej Wieczerzy: „Wytrwajcie w miłości mojej” (J 15,9). Poszczególne grupy wiernych najpierw w parafiach, a później w wyznaczonych miejscach diecezji spotykały się, aby zgłębić Wielką Tajemnicę Bożej miłości ukrytą w Eucharystii. Dnia 14 czerwca 2007 r. na placu przed Bazyliką Katedralną wielotysięczna rzesza wiernych, pod przewodnictwem Kardynała Józefa Glempa Prymasa Polski, licznie zgromadzonych biskupów i kapłanów, dziękowała Bogu za ten niezwykły Dar Jego obecności pośród nas.

Na koniec warto wspomnieć o zeszłorocznym radosnym święcie naszej diecezjalnej rodziny, jakim były nominacja i konsekracja Ks. kanonika Wojciecha Osiala nowego biskupa pomocniczego.

3. Potrzeba zaufania Bogu
Zatrzymajmy teraz naszą uwagę na Słowie Bożym, które zostało nam ofiarowane i zadane właśnie dzisiaj, tj. w II Niedzielę Wielkiego Postu.

Pan Bóg wzywa bohaterów dzisiejszych czytań do wyruszenia w drogę, do zmiany miejsca jakie zajmują, w jakimś sensie do zmiany stylu życia. Mówi do Abrama: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę” (Rdz 12,1). Natomiast w Ewangelii słyszymy jak Pan Jezus zabiera uczniów na wysoką górę. Wszyscy oni muszą pozostawić wygodę, dotychczasowe przyzwyczajenia i zdecydować się na wędrówkę w nieznane. Czynią to ze względu na Tego, który ich wzywa, i który zna ostateczny sens i cel tej duchowej podróży (por. Mt 17,1-9)

Wielki Post jest szczególnym czasem Bożego nawoływania, abyśmy zrobili coś więcej, abyśmy zrobili coś lepiej, abyśmy zaufali Mu gdy powołuje nas wyznaczając nowe zadania i odsłaniając nieznane horyzonty. Słowo Boże mówi dziś: zaufaj Panu, pokonaj lęk. Tą zachętą są słowa, jakie słyszy Abram przed podjęciem trudnej decyzji : „Uczynię bowiem z ciebie naród wielki, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię. (…) Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy będą złorzeczyli i Ja będę złorzeczył” (Rdz 12, 2-4). „Panie, dobrze że tu jesteśmy” (Mt 17,3) mówi św. Piotr na Górze Przemienienia. Kiedy wyruszał w drogę może nie był zadowolony. Możliwe, że kiedy decydował się na niełatwą i nie do końca zrozumiałą podróż miał opory i wątpliwości. Jednak zaufał, poszedł za Panem i przeżył coś co dało mu siłę na całe życie, szczególnie na czas wielkiej próby, jaką była śmierć Mistrza.

4. Zachęta do dziękczynienia i trwania w wierze
Za nami 25 lat wędrówki przez życie z Chrystusem w Kościele Łowickim. Diecezja Łowicka to mała cząstka Jednego, Katolickiego Świętego i Powszechnego Kościoła ze stolicą w Rzymie. To właśnie tu na ziemi łowickiej, sochaczewskiej, kutnowskiej, rawskiej, skierniewickiej, żyrardowskiej, łęczyckiej trwa nasza przygoda wiary. Wielu z nas odpowiedziało na wezwanie Chrystusa w sposób dosłowny, uczestnicząc w pieszych pielgrzymkach na Jasną Górę. Wielu z nas modliło się podczas różnych uroczystości w Łowickiej Katedrze, choćby w uroczystość św. Wiktorii czy w Niedzielę Palmową. Wielu z nas pielgrzymowało do naszych diecezjalnych sanktuariów, takich jak: Domaniewice, Głogowiec
czy Miedniewice. Wiem, że słuchacie naszego diecezjalnego „Radia Victoria”, gdzie dobra muzyka jest tłem dla lepszego poznania Kościoła i losu ludzi żyjących pośród nas. W ubiegłym roku przeżywaliśmy razem z młodymi ludźmi z innych krajów Światowe Dni Młodzieży. Mówili mi, że było im z nami dobrze. Można by wspomnieć jeszcze wiele osób i wydarzeń, które sprawiają, że nasza diecezja jest przestrzenią wiary, miłości i nadziei.

Dziękuję wszystkim, którzy w ciągu tych 25 lat przyczynili się do dobra naszego Partykularnego Kościoła. Dziękuję kapłanom, osobom życia konsekrowanego i wiernym świeckim, wszystkim tym, którzy dziś Go tworzą i wkładają swój wysiłek, by wiara w Boga objawionego w Jezusie Chrystusie była ciągle żywa i młoda.

Zapraszam Was wszystkich na Świętowanie Jubileuszu do Katedry w Łowiczu, w dniu 25 marca br. na Mszę św. o godz. 18.00. Podziękujmy Bogu. Ucieszmy się naszą wiarą. Bądźmy razem.

+ Andrzej Franciszek Dziuba