W Polsce święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ma także nazwę Matki Bożej Siewnej. Był bowiem dawny zwyczaj, że dopiero po tym święcie i uprzątnięciu pól, brano się do orki i siewu. Lud chciał najpierw, aby rzucone w ziemię ziarno pobłogosławiła Boża Rodzicielka. Do ziarna siewnego mieszano ziarno wyłuskane z kłosów, które były wraz z kwiatami i ziołami poświęcane w uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej, by uprosić sobie dobry urodzaj. Na Podhalu święto 8 września nazywano Zitosiewną, gdyż tam sieje się wtedy żyto.
Matka Boża Siewna jest zatem Patronką rolniczego siewu. Jest też Patronką zasiewu duchowego, duszpasterskiego, misyjnego, rekolekcyjnego, szkolnego. Nad ziarnem wiary, cnoty, słowa, wiedzy czuwa Siewna Pani – Strażniczka duchowego ziarna rzuconego w glebę serc, by nie zdeptał go wspomniany w Ewangelii Zły, siewca chwastu (Mt 13, 19). Do tych treści nawiązuje Kościół, który błogosławi ziarno siewne i inne nasiona w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny: „Boże, Ty sprawiasz, że wszelkie nasiona wpadłszy w ziemię obumierają, aby wydać plony, które dają radość siewcy i chleb głodnemu. Prosimy Cię, pobłogosław te ziarna zbóż i inne nasiona, zachowaj je przed gradem, powodzią, suszą i wszelką szkodą, a ziemię użyźniaj rosą z nieba, aby rośliny z nich wyrosłe wydały obfite plony. Spraw też, abyśmy za przykładem Najświętszej Maryi Panny, która słuchała słowa Twojego i strzegła go owocnie w sercu, przynosili plon stokrotny przez naszą wytrwałość w pełnieniu Twej woli. Udziel tego przez zasługi Najświętszej Dziewicy, której Narodzenie dziś obchodzimy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen” (Agenda liturgiczna, Opole 1986, s. 394-395).