Łowicz, Wielkanoc 2022 roku

 dz. 414/2022

 

Radujmy się zwycięstwem Jezusa Chrystusa

 

Życzenia Biskupa Łowickiego na Wielkanoc 2022 roku

 

Drodzy Siostry i Bracia

Oto stajemy u celu wielkopostnej drogi; nasze dobre pragnienia przemiany serca i duszy
składamy u stóp Zmartwychwstałego Pana. On ożywia i umacnia nas w wierze, nadziei i miłości. Wielkanocna radość napełnia dzisiaj nasze serca i śpiewamy radosne Alleluja, aby zwiastować sobie i całemu światu prawdę zwycięstwa Jezusa.

 

1. Jesteśmy rodziną Bożą

Słuchamy dzisiaj słynnej katechezy paschalnej Apostoła Piotra w domu setnika Korneliusza
w Cezarei Filipowej. Pierwszy Papież ukazuje nam ewangeliczny opis działalności Jezusa oraz Jego śmierci i wskrzeszenia trzeciego dnia (por. Dz 10, 34a. 37-40). My odpowiadamy przekonaniem,
że Zmartwychwstanie Jezusa jest tajemnicą nowego życia (św. Augustyn), a zbawienie oferowane jest wszystkim ludziom (por. Dz 10, 35-36).

Świętując Wielkanoc pragniemy zasiadać z naszymi bliskimi, tak jak Jezus spożył posiłek
z Apostołami (por. Dz 10, 41). Piotr naucza, że Chrystus umarł za nasze grzechy zgodnie z Pismem (1 Kor 15, 3) i powstał z martwych trzeciego dnia zgodnie z Pismem (1 Kor 15, 4). Ta prawda mówi nam o mocy zmartwychwstania i jest przekazywana z pokolenia na pokolenie, aby nikt nie został pozbawiony możliwości uwierzenia w Jezusa i zbawienia wiecznego, które jest Jego darem.
My niosąc tę prawdę stajemy się apostołami.

 

2. Świadkowie pustego grobu

Znakiem Zmartwychwstania jest pusty grób Jezusa; Ewangelista Jan zauważa pierwszych świadków pustego grobu: Marię Magdalenę, umiłowanego ucznia Jana i apostoła Piotra. Ta pusta przestrzeń była potrzebna, aby uczniowie przeszli od widzenia Jezusa do wiary w Jego
zmartwychwstanie (por. J 20, 1-9).

My sami wiemy, że wieść o zmartwychwstaniu jest trudna do przyjęcia (por. Łk 24, 1-12).
Widzimy wyraźnie, że uczniowie nie byli przygotowani do przyjęcia objawienia paschalnego
(por. Łk 24, 27-45). Świadectwo pustego grobu umacnia naszą wiarę. Ewangelia została spisana
nie tylko dla utrwalenia mów i czynów Jezusa, ale dla wzbudzenia autentycznej wiary u odbiorców (por. J 20, 30-31). Pragniemy zatem przyjąć świadectwo uczniów i naszą wiarą przemieniać nasze dni.

 

3. Wiem, Komu uwierzyłem (2 Tm 1, 12)

Św. Paweł przypomina nam, że dopiero przy końcu świata ukaże się przynależność wierzących do Chrystusa (por. Kol 3, 1-4). Teraz ta więź pozostaje zakryta, ale już sprawia, że przynależymy
do rzeczywistości niebiańskich. Zmartwychwstanie wierzących będzie ostatecznym ukazaniem się
w chwale (por. Kol 3, 4). Zapewne dlatego Katechizm Kościoła Katolickiego wskazuje: Chrystus zmartwychwstał i żyje na zawsze, a dzięki temu i my razem z Nim żyć będziemy bez końca (989).

 

Zmartwychwstanie, które nastąpi w przyszłości będzie objawieniem się pełni życia. Natomiast ziemskie pielgrzymowanie, a więc myśli, pragnienia, ambicje powinny być kształtowane według prawdy objawionej przez Boga i przekazanej nam przez Chrystusa. Jej centrum jest największe przykazanie, przykazanie miłości Boga i bliźniego (por. Mt 22, 34-40).

 

4. W Jezusie żyjemy pełnią życia

Zmartwychwstanie Chrystusa jest najważniejszą prawdą naszej wiary. Bez zmartwychwstania Zbawiciela cała nauka chrześcijańska traci swój sens (por. 1 Kor 15, 12-14; KKK 638, 650).
Przez swoje Misterium Paschalne Chrystus otwiera nam bramy życia wiecznego (por. J 10, 1-21). Jako prawdziwy Baranek Boży zgładził grzechy świata, a więc i nasze grzechy (por. J 1, 29),
pokonał śmierć i zmartwychwstając, przywrócił nam życie przybranych dzieci Boga (por. Ga 4, 5;
Ef 1, 5). Każda Eucharystia jest sakramentem miłości, który odkrywa naszą jedność w Bogu.

Dzięki sprawowanej Eucharystii my wszyscy, którzy należymy do Kościoła, wciąż możemy odradzać się do nowego życia w Bożej łasce, karmiąc się Ciałem Chrystusa (por. J 6, 54-58; 1 Kor 11, 17-34). Zmartwychwstanie Zbawiciela jest tak ważną prawdą wiary, że świętujemy ją nie tylko raz w roku, ale w każdą niedzielę. Łamanie chleba upamiętnia Jezusowy dar z siebie na Ostatniej Wieczerzy i potem na krzyżu (por. 1 Kor 10, 16; Dz 20, 7).

 

5. Silni w Chrystusie

Wielkanocna postawa to pewność wiary, że Bóg nie pozostawia człowieka samego z jego grzechami i śmiercią (por. Ap 1, 5; Kol 1, 13). Uwalnia go od nich przez swego Syna Jezusa
Chrystusa. Dzięki Niemu, jako wierzący, potrafimy na tym świecie – mimo przerażających zdarzeń
i miejsc – żyć bez rozpaczy i zwątpienia (por. 2 Kor 4, 8).

Wielkanocna postawa to niewzruszona nadzieja, że Bóg zwycięża, a stworzeniom udziela
swego miłosierdzia w obfitości (por. Jon 4, 2; Ps 111, 4). Jezus przeszedł przez bramę śmierci,
abyśmy byli uczestnikami życia; On nas wprowadza w przyszłość: w życie wieczne i w zmartwychwstanie. Wielkanocna postawa to świadomość, że Jezus Chrystus żyje we wspólnocie Kościoła,
jest z nim zwłaszcza w godzinie Eucharystii i towarzyszy mu.

 

Drodzy Siostry i Bracia,

Spotykamy dzisiaj w liturgii Jezusa Zmartwychwstałego, ale przychodzimy do Niego także
w każdej niedzielnej i codziennej Mszy św., jako wspólnota zgromadzonego Kościoła. Obyśmy Go
z radością nieśli w życiu wiary, w naszych sercach, rodzinach, parafiach, Ojczyźnie i w całym
świecie. Upraszamy zwycięstwa dobra nad złem w wielu zakątkach świata, a zwłaszcza na Ukrainie.    Niech pokój Zmartwychwstałego Pana Paschalnego będzie udziałem Was wszystkich, każdej i każdego z Was.

 

Na radość wielkanocnego świętowania przyjmijcie Boże błogosławieństwo: W imię Ojca
i Syna, i Ducha Świętego.

 

 

+ Andrzej F. Dziuba

Biskup Łowicki