Nasza podróż autokarowa trwała dwa pełne dni. W nocy z niedzieli na poniedziałek przekroczyliśmy granicę Rzeczpospolitej, przejechaliśmy przez terytorium Czech i Austrii, by we wczesnych godzinach popołudniowych zatrzymać się w Padwie, mieście, w którym przez ostatni rok swego życia przebywał św. Antoni, znany cudotwórca i kaznodzieja, żyjący na przełomie XII i XIII wieku. W poniedziałek wieczorem i we wtorek rano modliliśmy się przy grobie św. Antoniego, wypraszając potrzebne łaski dla nas samych i dla wszystkich naszych dobroczyńców, którzy swoim duchowym i materialnym wsparciem przyczynili się do tego, że było nas stać na pielgrzymkowy wyjazd.

We wtorek, wczesnym rankiem, po Eucharystii sprawowanej „u św. Antoniego” zakończonej odmówieniem litanii do świętego z Padwy, nasza wspólnota wyruszyła w dalszą drogę, ku Rzymowi. Zanim jednak osiągnęliśmy cel podróży, przyszło nam jeszcze odwiedzić Orvieto, niewielką miejscowość posiadającą niezwykłą katedrę, której fronton pokryty jest mozaikami. Do niedostępnego miasteczka udawali się niekiedy papieże, gdy ich życiu zagrażało niebezpieczeństwo, Orvieto było również miejscem odpoczynku następców św. Piotra. Właśnie w Orvieto, przebywający w mieście papież Urban IV, przyjął w 1264 r. pielgrzymującego do Rzymu kapłana Piotra, który przywiózł mu korporał z Krwią Chrystusa, świadczący o cudzie, jaki dokonał się w czasie sprawowania przez niego Mszy św. To właśnie pod wpływem tego cudu eucharystycznego Ojciec Święty zdecydował się na wprowadzenie do kalendarza liturgicznego uroczystości Bożego Ciała dla całego Kościoła, a św. Tomasz z Akwinu ułożył znane nam do dziś i śpiewane podczas nabożeństw z wystawieniem Najświętszego Sakramentu hymny i pieśni: „O zbawcza Hostio” i „Sław języku tajemnice”.

Z Orvieto udaliśmy się do Viterbo, gdzie nawiedziliśmy Jezusa Eucharystycznego w tamtejszej katedrze oraz zatrzymaliśmy się przy słynnym pałacu papieskim, znanym z tego, że właśnie w nim miało miejsce najdłuższe konklawe w historii Kościoła, trwające trzy lata, a zakończone ostatecznie w 1271 roku wyborem Grzegorza X.

A ponieważ wszystkie drogi – także te przez Padwę, Orvieto i Viterbo – prowadzą do Rzymu, późnym wieczorem znaleźliśmy się w Wiecznym Mieście, gdzie mieliśmy spędzić najbliższe 7 dni…