Łowicz, dnia 5 kwietnia 2009 r.

Niedziela Palmowa

Życzenia Biskupa Łowickiego na Wielkanoc A.D. 2009
Głośmy ?Ewangelię życia”

Z wdzięcznością odkrywamy radość Poranka Zmartwychwstania. Sam
Chrystus daje nam swoje życie, a Jego łaska dotyka każdego wymiaru
naszego istnienia. Myślimy
o naszym życiu fizycznym, duchowym jak
i psychicznym. Myślimy bowiem o całym człowieku, jako osobie ludzkiej.
Pragniemy zawsze cenić i kochać życie własne oraz innych ludzi.

W blasku zmartwychwstania odkrywamy nową kulturę życia, która jest
wysławianiem ?Ewangelii życia”. Chodzi tu o to wszystko, co pozwoli
ukazać wielkość i piękno tej Ewangelii. ?Ewangelia życia” prowadzi do
czci i szacunku dla każdego człowieka. To hymn radości i dziękczynienia
za bezcenny dar życia, za tajemnicę powołania każdego człowieka, do
uczestnictwa w Chrystusie i w Jego łasce.
Ten, kto potrafi
odkryć, że życie jest darem i potrafi być wdzięcznym za ten dar, będzie
umiał właściwie przyjąć na siebie obowiązek troski o życie i jego
obronę przed wszelkimi zakusami. Dlatego też wysławienie ?Ewangelii
życia” oznacza pełne wdzięczności oddawanie czci Bogu jako Temu, który
daje życie. Potrzeba jest także wytrwała i systematyczna modlitwa w
intencji obrony życia i poszanowaniu prawa do niego.
Troska o
rozwój naszej kultury życia, to posługa miłości, która dla wielu jest
osobistym i szczerym świadectwem, w rodzinie, w wolontariacie, w
działalności społecznej, a także politycznej. Jest to potrzeba
szczególnie nagląca w chwili obecnej, gdy kultura śmierci tak
agresywnie atakuje kulturę życia.

Jeśli spotkaliśmy Chrystusa Zmartwychwstałego nie możemy nie głosić
?Ewangelii życia”, która mówi o wielkości i pięknie każdej osoby
ludzkiej. To odpowiedź człowieka stworzonego na obraz i podobieństwo
Boże, tak w jego cielesności jak i duchowości. Wierząc, że nasz Pan
zmartwychwstał z duszą i ciałem, mamy niespotykaną szansę odkrywania
swego miejsca w świecie, czasie i historii. Odsłaniamy sobie i innym,
że to życie przejawia się w trudzie istnienia, że jest w nim lęk przed
śmiercią, winą i bezsensem, lecz jest także miłujący Bóg, za którym
tęsknimy.
Jako świadkowie zmartwychwstania wysławiamy ?Ewangelię
życia”. To ciągłe ofiarowywanie siebie i swoich uczynków Bogu. Trzeba
zachwycić się życiem i odnieść je do Boga, a wówczas z radością
będziemy mu służyli. Zadziwienie darami Zbawcy rodzi dziękczynienie, a
to owocuje wysławianiem życia, zwłaszcza w przyjmowaniu sakramentów.
Wtedy dostrzeżemy szczególne cztery momentów ludzkiego istnienia:
narodziny, śmierć, posiłek i wspólnota, jako znaki znajdowania życia.

Służyć ?Ewangelii życia” to objawiać sobą tę Ewangelię – dawać
świadectwo osobiste. Winno to przybierać także troskę o nienarodzonych,
cierpiących i ubogich. To odwaga i męstwo bycia chrześcijaninem. Służyć
?Ewangelii życia” to po prostu nie bać się życia. Wyrazem tej odwagi
może być obejmowanie posługą miłości ?wszystkiego i wszystkich”.

Wypełnienie historii zbawienia w Jezusie Chrystusie otwiera w chrzcie
świętym dostęp do nowego stworzenia i daje możliwość, by nowe życie
owocowało w Duchu Świętym i wzrastało ku życiu wiecznemu. On nie tylko
podkreśla jego wielką wartość i wyzwala od grzechu, ale sam objawia się
jako Dawca i Pan życia wiecznego. Życie wieczne powinno więc być
przedmiotem wiary chrześcijan oraz pragnieniem ich nadziei, która
znajdzie wypełnienie w stosownym czasie.
Sam Jezus nazywa siebie
?zmartwychwstaniem i życiem” (J 11,25). Jemu dzisiaj powierzamy siebie
i swoje rodziny, Jego zapraszamy do naszych kościołów oraz domów
rodzinnych i zakonnych. Z Nim chcemy patrzeć w siebie i wokół siebie z
wiarą i nadzieją, ze świątecznymi pragnieniami.
Cud
Zmartwychwstania dotyka każdego i pozwala zobaczyć w wierze cel i sens
każdej chwili naszego istnienia. Jezusa, który jest ?prawdą i życiem”,
który jest ?drogą” do Ojca (por. J 14,6) wysławiajmy każdą myślą słowem
i czynem. Niech każde działanie służy dobru. Niech Chrystus
Zmartwychwstały posłuży się naszymi rękoma i sercami, aby świat
uwierzył ?Ewangelii życia”. Niech Chrystus Pan daje radość i pokój wam
wszystkim w radosnym świętowaniu.

+ Andrzej F. Dziuba