Dodać można jedynie, że klerycy przez te wszystkie lata angażowali się w rekolekcje powołaniowe, czuwania powołaniowe, jeździli na asysty na parafie, uczyli w szkole, odwiedzali chorych, więźniów, w różnych miejscach świadczyli o powołaniu. Ale przecież życie seminaryjne to coś więcej. To także codzienność, którą ciężko opisać, bo ludzkie doświadczenie jest tak trudno wyrażalne w słowach. To codzienne zmaganie ze sobą, piękno i trudy życia we wspólnocie, zachwyt Bogiem, spotkania z drugim człowiekiem, szlifowanie charakteru, pogłębianie swojej wiedzy i duchowości, poznawanie Kościoła niejako od wewnątrz.

Kapłani często mówią, że wracają do Seminarium jak do domu. Bo tu narodziło się dla nich coś nowego, a zarazem pięknego, bo tu zostawili wiele trudu, ale i pięknych wspomnień. Pamiętajmy w modlitwie o naszych biskupach i kapłanach, a także polecajmy Bogu alumnów, którzy piszą dalszą historię WSD w Łowiczu. Niech w naszych modlitwach nie zabraknie prośby o nowe powołania do kapłaństwa, by nasz dom nigdy nie stał się pusty. Wszystkim Dobroczyńcom wspierającym nas materialnie i duchowo z serca dziękujemy.