– Redakcja: Księże Rektorze, podczas pierwszej inauguracji był Ksiądz jeszcze alumnem i w imieniu wszystkich kleryków dziękował Ksiądz przybyłym gościom za ich obecność. Jak Ksiądz Rektor wspomina tamten dzień?

– Ks. dr Sławomir Wasilewski rektor WSD w Łowiczu: Na pewno było to ważne wydarzenie dla nas wszystkich. Jako klerycy byliśmy być może trochę zmęczeni przygotowaniami do inauguracji, bo pracy było sporo, ale w czasie uroczystości odczuwaliśmy radość… i samą radość. Rzeczywiście dane mi było tego dnia przemówić w imieniu alumnów łowickiego Seminarium. Wyraziłem wtedy wdzięczność za dar, jakim jest ten dom i podziękowałem wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do jego powstania. Ponieważ wspólnota klerycka składała się z alumnów, którzy wcześniej formowali się w innych seminariach diecezjalnych i zakonnych, szczególne wyrazy wdzięczności skierowaliśmy do tych rektorów, profesorów i kleryków, z którymi dane nam było tworzyć wspólnoty kształtujące nasze powołanie. Zaznaczyłem wtedy również, że wśród wielu nowych rzeczy, które powstają na naszych oczach, w tym wszystkim, co nowe, obecny jest Ten, który nigdy nie przemija i nie ulega zmianie, to znaczy Ten, który nas wybrał i powołał, a który zawsze i wszędzie jest ten sam, także w Łowiczu.

– Redakcja: Księże Rektorze, ale proszę wyjaśnić jakie seminaria miał Ksiądz na myśli?

– Ks. Rektor: Przede wszystkim Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne w Warszawie i Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi.

– Redakcja: Dlaczego akurat te dwa seminaria?

– Ks. Rektor: Należy pamiętać, że zanim powstała diecezja łowicka, zdecydowana większość naszej wspólnoty rozpoczynała swoją formację w Warszawie lub Łodzi, w zależności od tego, do której z tych dwóch diecezji należała wówczas parafia pochodzenia danego kleryka. Było to z reguły czymś oczywistym.

– Redakcja: Czy jako alumni stawialiście sobie jakiś szczególny cel dla Waszej nowej wspólnoty?

– Ks. Rektor: Tak, chcieliśmy uczynić wszystko, co w naszej mocy, aby to nowe Seminarium oraz ci, którzy z niego wyjdą jako kapłani, byli chlubą i radością diecezji łowickiej i całego Kościoła. W realizacji tego pragnienia nie liczyliśmy jednak tylko na nasze własne siły, ale od samego początku modliliśmy się, aby Bóg, który rozpoczął w nas dobre dzieło, sam go dokonał.

Zdjęcie pochodzi z: Wyższe Seminarium Duchowne w Łowiczu, red. bp J. Zawitkowski, Łowicz 1997.