Post kojarzy nam się ze smutkiem i wyrzeczeniem. A przecież nie to jest celem Wielkiego Postu, abyśmy jedynie pościli, ale abyśmy przez ćwiczenia odkryli to, czego nam brakuje, po to aby w radości przyjąć Zmartwychwstałego. Co daje nam radość? Tę chwilową, przemijającą daje wiele rzeczy: pieniądze, wiedza, osiągnięcia sportowe, tytuły, nagrody, używki. A tę niekończącą się? Pełną radość dają nam relacje, więzi przyjaźni, miłości rodzicielskiej, małżeńskiej, miłości do Chrystusa. To wszystko pozwala nam odkrywać istotę życia, budowanie i rozwijanie głębokich więzi.

To zawiązywanie nowych relacji z Bogiem i ludźmi o. Rekolekcjonista uznał za cel i centrum kapłaństwa. Do tego mają nam służyć: wiedza, inteligencja, akcje i działania duszpasterskie, talenty i umiejętności, zmysł delikatności i wyrozumiałości, umiejętne pouczanie, wszystko co posiadamy.

Tworzenie więzi wymaga czasu i wolności. Dzisiaj ok 85 % obywateli państw rozwiniętych jest uzależniona. Jak zatem budować relacje, skoro jest się zniewolonym? Ks. Krzysztof wskazywał na Chrystusa i naszych przyjaciół, którzy, gdy podejmujemy z nimi dialog, są szansą na odkrycie źródeł naszej radości, źródeł głębokich relacji – miłości, przyjaźni, wierności, oddania dla drugiego.