W swojej pierwszej – wstępnej konferencji, ks. Dariusz zaprosił nas do silentium, choć, jak sam powiedział, wie, że nie może nikogo do tego zmusić. Rekolekcjonista zapowiedział, że nie będzie głosił żadnych nowości ani sensacji i zaprosił nas na pustynię, tam dopiero można lepiej poznać siebie i łatwiej wtedy do swego wnętrza przyjąć Boga.

Pierwszego dnia odbyły się dwie konferencje, po których miało miejsce wystawienie Najświętszego Sakramentu. Tego dnia rekolekcjonista spotkał się także z kandydatami do posług: lektoratu i akolitatu. Wiele treści można było usłyszeć w czasie tych nauk. Pierwszym z motywów nauk było „pragnienie”. Rekolekcjonista pytał kleryków o to, co jest przedmiotem ich pragnień., jakich rzeczy pożądają, czy mówią o tym Jezusowi, czy Jego też pragną?

Polecił także by każdy z alumnów postawił sobie pytanie po co jest w seminarium, jak się w nim znalazł, czego oczekiwał, czy dalej pragnie tu być, czy tez po prostu głupio jest mu się wycofać? Takie oto treści rozważali klerycy w czasie pierwszego dnia rekolekcji wielkopostnych.

Drugi dzień rekolekcji to do południa nabożeństwo pokutne, możliwość skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania, popołudniu Droga Krzyżowa oraz konferencja, a wieczorem ks. Dariusz spotkał się z kandydatami do święceń diakonatu. W swojej popołudniowej konferencji Rekolekcjonista mówił o oczyszczaniu modlitwy, o odgruzowywaniu swego serca i sumienia. Adorację Najświętszego Sakramentu nazwał pierwszym aktem osobowy. By w pełni ten akt złożyć, trzeba połączyć wiedzę z wiarą. Według Rekolekcjonisty dwoma najważniejszymi meblami w seminarium są ławka w kaplicy oraz biurko w pokoju. Czy w pełni z nich korzystamy? Jak spędzamy czas w kaplicy i ten w studium? Te pytania pozostawił ks. Dariusz dla nas.

Ostatni dzień rekolekcji był chciałoby się rzec bardzo krótki, obejmował tylko dwie konferencje. Ks. Dariusz mówił o uczuciach i o zdrowym, „męskim” podejściu do życia. Przypomniał, że w naturze mężczyzny leży to by walczyć. My też mamy się siłować, nie między sobą, lecz ze złem, gdy nas dopada. Powiedział, że kleryk nie powinien narzekać, lecz robić wszystko, by już więcej powodów do narzekań nie było, a gdy się znów pojawią, należy mężnie je znosić.

Na koniec drugiej konferencji seniorzy podziękowali Rekolekcjoniście za wygłoszone Słowo Boże i nauki w czasie tych dni skupienia. Ks. Dariusz otrzymał od nas „wizytówki” naszej diecezji: album o bł. Honoracie Koźmińskim i obraz Matki Bożej Pięknej Miłości z Domaniewic. W zamian otrzymaliśmy obietnicę modlitwy i zaproszenie do Koszalina.

Księże Darku dziękujemy za Twoje wskazówki bliższego przylgnięcia do Jezusa.