Prowadzącymi rekolekcje byli:
ks. Mirosław Cholewa – proboszcz Parafii w Magdalence oraz redaktor naczelny Pastores
ks. Mirosław Nowosielski – wykładowca i organizator obozu w Mikaszówce
ks. Andrzej Sałkowski – pobosz w Żelaznej
Pani Nina Maszkiewicz
Pani Lucyna Sujka
Państwo Jacek i Maria Kujaszewscy

Wymieniona wyżej grupa posiada bardzo bogate doświadczenie w prowadzeniu rekolekcji w seminariach duchownych (kilkadziesiąt serii w różnych miastach Polski). Plan rekolekcji był napięty, wymagający od uczestników wiele. Przez cały czas rekolekcji (aż do sobotniego obiadu) obowiązywało ścisłe milczenie. Oprócz konferencji prowadzonych na przemian przez poszczególnych księży, Eucharystii, codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu i przeżywania Sakramentu Pokuty i Pojednania pojawiły się także elementy nowe.

Każdego dnia wszyscy uczestnicy rekolekcji otrzymywali karty z fragmentami Pisma Świętego nawiązującymi do tematu, jaki był w danym dniu podejmowany. W wyznaczonym czasie, na osobności, w salkach, pokojach lub kaplicy, dokonywaliśmy tzw. „refleksji osobistej”. Następnie odbywały się grupki dzielenia, w których wypowiadaliśmy się na proponowane wcześniej tematy. Ponadto pojawiła się skrzynka na pytania, na które odpowiadano w czasie spotkań wieczornych.

Można było również skorzystać z modlitwy wstawienniczej. Rekolekcjoniści świeccy nie tylko nieustannie wspierali nas modlitwą, lecz również mówiąc „świadectwa”, dzielili się z nami doświadczeniem Boga w swoim życiu. Odbyła się ponadto także specjalna modlitwa o uzdrowienie, choć jak podkreślali księża, każda Eucharystia ma w sobie moc uzdrawiającą. Na koniec, każdy uczestnik rekolekcji mógł publicznie podzielić się przeżyciami z rekolekcji.

Osobiście rekolekcje bardzo mi się podobały. Szczególnie cenne było dla mnie przypomnienie, jak ważna jest modlitwa do Ducha Świętego i osobista więź z Panem Jezusem. Do codziennej modlitwy o Dary Ducha Świętego wielokrotnie zachęcał Ojciec Święty Jan Paweł II. Nie mniej ważne jest, by choć raz dziennie powiedzieć Jezusowi świadomie, dobrowolnie, z głębokim wewnętrznym przekonaniem: „Panie, kocham Cię”.

kleryk Łukasz Gawrzydek