W trakcie Jutrzni Ksiądz Biskup wygłosił homilię odnośnie do fragmentu 2 Tm 2, 8.11-13: Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida! On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim tez królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.

Ks. Biskup mówił, że czasem to my zapieramy się Chrystusa. Odpowiedź na taką postawę jest niezwykle mocna. Jeśli będziemy zapierać się Chrystusa, to i On się nas zaprze, jak to zresztą sam mówił: „…. a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych.” (Łk 12, 9). Z drugiej strony jednak nie można zapominać, że Chrystus ukochał każdego z nas i tak, jak pomógł Piotrowi po jego trzykrotnym zaparciu się Mistrza, tak i nam chce pomóc przezwyciężyć nasz strach i lęk. On jest bowiem Dobrym Pasterzem, który dochowuje wierności i nie zostawia nigdy nikogo. Ostatecznie nie może się też zaprzeć siebie samego i zrezygnować z miłości do człowieka.

Po modlitwie w kaplicy, przeszliśmy na śniadanie do refektarza. Tam senior Paweł wraz z wiceseniorem Robertem w imieniu całej wspólnoty złożyli Czcigodnemu Jubilatowi życzenia i wręczyli kwiaty. Przedstawiciele alumnów podkreślili, że Ksiądz Biskup jest dla nas ojcem i zapewnili, że tak jest przez nas traktowany. My zaś, jako alumni, jesteśmy dla niego jak synowie. Po życzeniach odśpiewaliśmy hucznie „plurimos annos”.

Pod koniec posiłku głos zabrał ksiądz rektor naszego Seminarium, który zwrócił uwagę, że wyśpiewane „plurimos annos” to coś o wiele więcej, niż życzenia „stu lat!” Popularne „Sto lat!” odnosi się bowiem do lat życia na ziemi, natomiast chrześcijańskie rozumienie łacińskiego wyrażenia „plurimos annos” to życzenia „jak największej ilości lat” na ziemi i całej wieczności w niebie.

Ksiądz Biskup wyraził wdzięczność za zaproszenie na poranną modlitwę, pamięć, urodzinowe życzenia i śniadanie, choć – jak zdradził – urodził się nie z rana, ale wieczorem. Wyrażając radość z przeżytych wspólnie chwil przy ołtarzu i stole, nawiązując do słów rektora, który zachęcał, by za dziesięć lat swoją „70-tkę” Biskup Łowicki także rozpoczął od spotkania z klerykami i moderatorami Seminarium, Jubilat stwierdził, że nie ma nic przeciw temu, jeśli oczywiście Pan Bóg (i zdrowie) na to pozwoli.

Cieszymy się, że wraz z Biskupem Łowickim mogliśmy gościć tego poranka także biskupiego kapelana i sekretarza, ks Piotra Karpińskiego oraz Siostry Misjonarki Krwi Chrystusa: s. Weronikę, s. Annę i s. Rafaelę.

Na koniec spotkania Jubilat wręczył każdemu z obecnych książkę swego autorstwa: „Samemu Bogu – z nauczania pasterskiego 2007-2008” – Andrzej Franciszek Dziuba Biskup Łowicki.

(kleryk Łukasz)