Rys historyczny: Źródła historyczne wiążą początki parafii z dwiema datami: 1416 i 1469. W 1416 r. prawdopodobnie zbudowano pierwszy kościół, drewniany, który stanowił filię z wydzielonym okręgiem parafii Białotarsk, należącej do dekanatu brzesko-kujawskiego. W 1462 r. Ziemia Łanięcka wraz z całą Ziemią Gostynińską i Rawską zostały włączone do Korony i znalazły się w powiecie gostynińskim. W kilka lat później, tj. w roku 1469, na skutek zabiegów wojewody Mikołaja z Kutna biskup włocławski Jakub z Sienna erygował w Łaniętach parafię i włączył ją do nowo utworzonego dekanatu kowalskiego. Wtedy też właściciele tutejszych dóbr, wspomniany wojewoda Mikołaj z Kutna wraz z małżonką Barbarą, wznieśli nowy kościół pw. św. Mikołaja i św. Barbary. Był on drewniany, ale zbudowany solidnie, dzięki czemu przetrwał 175 lat. Jednak z początkiem XVII w. zaczął popadać w ruinę i trzeba było pomyśleć o budowie nowego. W tej sytuacji Katarzyna z Nieborowa ufundowała w roku 1643 kościół poświęcony Niepokalanemu Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, św. Barbarze i św. Mikołajowi.

Była to świątynia murowana, w kształcie kwadratu, mała i niewysoka. Przetrwała w tej formie kolejnych 200 lat. W latach 1866-1868, staraniem ks. kan. Franciszka Marmo, miejscowy dziedzic Rudolf Skarżyński powiększył kościół (w stylu neobarokowym), dobudowując prezbiterium, kruchtę, zakrystię i lożę. Z siedemnastowiecznych murów starego kościoła zachowano ile się tylko dało. Wówczas też kościół otrzymał nowe ołtarze, ambonę, marmurowe kropielnice i obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Przebudowaną świątynię 15 VIII 1880 r. konsekrował biskup kujawsko-kaliski Teofil Wincenty Chościak-Popiel, późniejszy arcybiskup metropolita warszawski. W tej formie kościół przetrwał do czasów współczesnych. 24 IX 1918 r. parafię odwiedził legat papieski abp Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI. Wydarzenie to upamiętnia płaskorzeźba wmurowana w ścianę kościoła.

Wnętrze kościoła zdobi polichromia z 1910 r., autorstwa Leona Zdziarskiego, przedstawiająca na ścianach motywy roślinne, w łukach nawowych narzędzia Męki Pańskiej, a w kopule Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny na tle Jerozolimy i świętych. W prezbiterium stoi okazały ołtarz główny z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, zasłanianym obrazem Matki Bożej Sykstyńskiej z XIX w. Ołtarze boczne dedykowane są Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, Przemienieniu Pańskiemu i św. Rochowi.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski