Rys historyczny: Najstarszą wzmiankę o Kompinie spotykamy w dokumencie arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego Jarosława Bogorii Skotnickiego z 1345 r., w którym dotychczasową wieś przenosi na prawo niemieckie. Kompina należała pierwotnie do parafii kolegiaty łowickiej. Arcybiskup metropolita gnieźnieński Wincenty Kot, prymas Polski, w 1445 r. wystawił tu drewniany kościół z trzema ołtarzami, uposażył i erygował przy nim parafię. Kościół ten dedykował św. Wojciechowi biskupowi i św. Barbarze dziewicy i męczennicy. W 1762 r. wizytujący parafię archidiakon łowicki ks. Józef Marcinkowski odnotował w kościele już sześć ołtarzy bocznych. Istniał on jeszcze w 1845 r., co potwierdza świadectwo ks. Klonowskiego w „Pamiętniku Religijno-moralnym”: ks. Wincenty Kot, arcybiskup Gnieźnieński, wystawił kościół drewniany, dotąd trwający we wsi Kompinie. Niestety kościół ten spłonął 16 VIII 1889 r.

Dzisiejszy kościół parafialny pw. św. Wojciecha biskupa i św. Barbary dziewicy i męczennicy, został wybudowany ze składek parafian w latach 1897-1900 według projektu arch. Konstantego Wojciechowskiego. Konsekrował go 3 IX 1901 r. arcybiskup metropolita warszawski Wincenty Chościak-Popiel. W 1939 r., podczas walk na Bzurą, kościół został niemal doszczętnie spalony przez Niemców. W 1943 r. odbudowano go i upiększono polichromią autorstwa Stanisława Bobińskiego. Dwie fasadowe, strzeliste wieże odbudowano w roku 1946, a rok później zainstalowano nowe dzwony.

Świątynia jest trzynawowa. Większość wyposażenia pochodzi z ok. 1900 r. Kościół ma kształt wydłużonego czworoboku, którego front wznosi się ku południowi, a prezbiterium z dwoma zakrystiami ku północy. Zbudowany w stylu neogotyckim ma ostrołukowe okna i drzwi. Gdy wchodzi się głównym wejściem, ukazuje się nam wysokie wnętrze, pełne światła dzięki siedemnastu oknom różnej wielkości. Piękne krzyżowe sklepienia lekko spływają na ściany i swoimi żebrami opierają się całkowicie na ośmiu filarach z piaskowca. Są one ośmioboczne, a ustawione w dwa szeregi dzielą świątynię na trzy nawy. Ołtarze i wszystkie sprzęty kościelne wykonane są z drewna dębowego, w ciemnym kolorze, rozjaśnionym złoceniami. W ołtarzu głównym znajdują się figury: w centrum św. Wojciecha oraz po bokach świętych Apostołów Piotra i Pawła. W ołtarzu bocznym po prawej stronie znajduje się obraz Matki Bożej Częstochowskiej, a na zasłonie obraz św. Barbary. W lewym ołtarzu umieszczony jest wizerunek Serca Pana Jezusa, natomiast na zasłonie – św. Rozalii.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski