św. Stanisława Biskupa w Osuchowie

adres
Miejscowości należące do parafii
Msze Święte
Dane o parafii
Osoby

Rys historyczny: Osuchów należał pierwotnie do parafii Mszczonów. Parafia swój początek zawdzięcza mazowieckiej rodzinie Osuchowskich, którzy w XV w. ufundowali na tutejszym wzgórzu drewniany kościół pw. św. Stanisława, biskupa. Pierwsza znana historyczna informacja o istnieniu tejże parafii pochodzi z 1445 r. W roku 1603 wizytował ją biskup poznański Wawrzyniec Goślicki. W jej skład wchodziły wówczas dwie wsie: Osuchów (25 mieszkańców) i Strzyżów (13 mieszkańców). Kościół w tym czasie był całkowicie spustoszony, nie było przy nim plebana. Jego pola w Osuchowie przejął Mikołaj Osuchowski, miejscowy dziedzic, który wcześniej przeszedł na protestantyzm.

W roku 1616, podczas wizytacji archidiakona warszawskiego Pawła Piaseckiego, kościół nadal był bez pasterza, a Msze św. odprawiane były przez zakonników z klasztoru w Lipiu. W XVII w., w związku z upadkiem kościoła, nowy dziedzic Wojciech Morawski wystawił kaplicę dworską. W 1750 r. powtórnie erygowano parafię. Osuchów miał nowego dziedzica, Wojciecha Mokrskiego, który prawdopodobnie ufundował nowy kościół parafialny. Wnętrze świątyni było w tym czasie skromne, z umieszczonym w ołtarzu głównym obrazem Matki Bożej. Proboszczem parafii został ks. Romuald Sobolewski. W 1881 r. także ten kościół został rozebrany z powodu starości. Na jego miejsce, z fundacji kolejnego właściciela wsi, Feliksa Wołowskiego, wzniesiono w latach 1875-1882 obecny kościół, zaprojektowany przez arch. Bronisława Nukłanowicza. Poświęcił go w 1883 r. ks. Julian Budziszewski. Część obiektów parafialnych, spalonych w roku 1939, odbudowano wraz z kościołem w latach 1944-1945. Staraniem ks. proboszcza Kazimierza Cygana dach kościoła pokryto blachą, wymieniono meble, przeprowadzono kapitalny remont instalacji elektrycznej, podłogę wyłożono marmurowymi płytami, a dół ścian boazerią.

Dzisiaj osuchowski kościół to budynek murowany, w stylu neogotyckim. Do opiętego przyporami, trójnawowego korpusu przylega z boku wieża, zwieńczona smukłym hełmem. Nad kruchtą jest chór. Nawę główną zamyka oddzielona balustradą wieloboczna absyda prezbiterium. Osiemnastowieczny ołtarz główny, stylizowany na gotyk, poświęcony jest Matce Bożej Wniebowziętej. Ołtarze boczne w zamknięciu naw dedykowane są św. Stanisławowi biskupowi i męczennikowi oraz św. Antoniemu. Sklepienie kościoła zdobią malowidła przedstawiające: św. Stanisława Kostkę, św. Andrzeja Bobolę, św. Jadwigę, św. Wojciecha i św. Teresę. Wystrój świątyni ubogacają: witraże w prezbiterium, osiemnastowieczna ambona ze starej kaplicy, dziewiętnastowieczna chrzcielnica i gipsowe stacje Drogi Krzyżowe.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski