Matki Bożej Bolesnej w Nieborowie

adres
Miejscowości należące do parafii
Msze Święte
Dane o parafii
Osoby

Rys historyczny: Parafia w Nieborowie erygowana została w 1314 r., prawdopodobnie przy drewnianym kościele, który nie przetrwał długo, bowiem 100 lat później, w 1419 r., został ufundowany przez miejscowych dziedziców, rodzinę Nieborowskich, drugi kościół pw. św. Marcina i św. Doroty (drewniano-murowany). W aktach Konsystorza Łowickiego czytamy, iż 16 X 1475 r. przy kościele nieborowskim powstało fraternitas pauperum (bractwo żebraków), które miało za cel niesienie pomocy żebrakom i ludziom upośledzonym. Prawdopodobnie istniało ono przez wieki, a przejawem jego działalności było istnienie przy kościele w Nieborowie w połowie XVIII w. (1759, 1763) przytułku dla ubogich. Z Liber beneficiorum Jana Łaskiego dowiadujemy się, że już na początku XVI w. funkcjonowała przy kościele szkoła parafialna, która jednak nie posiadała funduszu na swe utrzymanie, dlatego jej działalność pozostawiała wiele do życzenia. Stwierdzał to dekret reformacyjny wizyty ks. kan. Jana Polnarowskiego z 21 V 1721 r., jak również protokół wizytacji z 1780 r. Pod koniec XVII w. (1690-1696) kościół odrestaurował ówczesny właściciel Nieborowa, arcybiskup gnieźnieński Michał Radziejowski, prymas Polski. Staraniem ks. Pawła Mąkowicza w 1717 r. na miejsce starego, w połowie drewnianego, wzniesiono nowy, murowany kościół, w stylu ostrołukowym, o dwóch wieżach, na planie krzyża. W 1763 r. duszpasterzowało przy nim dwóch kapłanów (proboszcz i wikariusz) oraz był szpital – przytułek dla ubogich.

Obecna murowana, neogotycka, trójnawowa świątynia według projektu arch. Franciszka Braumana, z fundacji księcia Zygmunta Radziwiłła i ofiar parafian, została zbudowana w latach 1871-1883. Arcybiskup metropolita warszawski Wincenty Chościak-Popiel dokonał jej konsekracji 5 VI 1887 r., czyniąc patronami parafii Matkę Bożą Bolesną, św. Rocha i św. Marcina. Kościół wyposażony jest w trzy ołtarze. W drewnianym ołtarzu głównym znajduje się figura Matki Bożej Bolesnej, z sercem przebitym siedmioma mieczami, symbolizującymi siedem boleści Maryi. Pod figurą umieszczono krzyż, a pod nim tabernakulum. Prawy ołtarz boczny to tryptyk, przedstawiający sceny z życia Świętej Rodziny. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz obrazy św. Rocha i św. Marcina. Po bokach stoją figury św. Wincentego a Paulo i św. Benedykta.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski