Rys historyczny: Korabiewice przez wieki należały do parafii Mszczonów. W latach pięćdziesiątych XX w. miejscowy gospodarz Konrad Michałowski, chcąc podziękować Bogu za cudowny powrót do zdrowia, poddał projekt budowy kościoła w Korabiewicach. W 1956 r. rozpoczął u władz kościelnych i państwowych starania o pozwolenia na budowę. W maju 1957 r., w ciągu czterech dni mieszkańcy pobudowali drewnianą kaplicę, w której zaczęto odprawiać Msze św. Zapał i zaangażowanie Konrada Michałowskiego sprawiły, że 16 VII 1958 r., w dniu Matki Bożej Szkaplerznej, rozpoczęto przygotowania do budowy świątyni, a sama budowa ruszyła 2 VIII 1958 r. Decyzją arcybiskupa metropolity gnieźnieńsko-warszawskiego Stefana kard. Wyszyńskiego,
prymasa Polski, we wrześniu 1958 r. do pracy duszpasterskiej w Korabiewicach skierowany został ks. Tadeusz Seget, który jako proboszcz korabiewickiej parafii kontynuował budowę kościoła. Podczas Pasterki 24 XII 1959 r. ks. Seget poświęcił nowo wybudowany kościół.

Od tego momentu zaczęły się działania, które miały na celu upiększenie i ulepszenie budowanego kościoła. W 1960 r. otynkowano go na zewnątrz. W 1961 r. pomalowano kościół w środku, a prowizoryczny dotąd ołtarz został zmieniony na kamienny. W 1962 r. położono posadzkę lastrykową. Rok 1963 przyniósł kolejne zmiany: na chórze pojawiły się 12-głosowe organy, które w dniu 16 VIII 1963 r. poświęcił ks. kan. Jan Kołodziejski, wielki dobrodziej tego kościoła. 28 X tegoż roku biskup sufragan warszawski Jerzy Modzelewski dokonał poświęcenia kościelnych dzwonów. W 1968 r. zamontowano jesionową ambonę. 24 VIII 1969 r. Prymas Tysiąclecia, Stefan kard. Wyszyński dokonał konsekracji kościoła. On też dekretem z 15 XI 1974 r., który 30 listopada wszedł w życie, erygował parafię pw. Matki Bożej Anielskiej. W 1998 r. na miejscu pierwszej kaplicy postawiono kapliczkę Jezusa Frasobliwego.

Kościół, z wieżą dzwonniczą z boku, to realizacja projektu mgr inż. arch. Antoniego Potrzebowskiego z Żyrardowa. Nawę zamyka nieco węższe od niej prezbiterium na planie prostokąta. Centralne miejsce na ścianie ołtarzowej zajmuje dębowy ołtarz główny z figurą Matki Bożej Anielskiej. Po jego bokach wiszą obrazy Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Jezusa Miłosiernego, a na ścianach bocznych – Jezusa w ogrójcu i Patronki parafii. W nawie przy balustradzie prezbiterium stoją niewielkie ołtarzyki po święcone św. Józefowi i św. Antoniemu. Ołtarze boczne dedykowane są Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, Matce Bożej Częstochowskiej i św. Tadeuszowi. Kościół ubogaca ją: stacje Drogi Krzyżowej oraz obrazy i rzeźby patronów poszczególnych wsi. Tablica upamiętnia ks. Tadeusza Segeta, pochowanego na miejscowym cmentarzu.

Opracował: ks. kan. dr Paweł Staniszewski