Bracia w kapłaństwie,
Osoby Konsekrowane,

Drodzy Diecezjanie, wieloletni pątnicy pielgrzymiego szlaku
i ci, którzy po raz pierwszy myślą o wyruszeniu na tą nie łatwą, ale jakże ciekawy szlak spotkania się z Bogiem obecnym w trudzie, wzajemnej miłości i pielgrzymiej życzliwości.

1. Młodzi wobec wezwania
Kościół Łowicki na przestrzeni roku okazał się wyjątkowo żyzną glebą dla młodej części kościoła lokalnego. Pragnę nadmienić
tu rekolekcje dla młodych, czas Światowych Dni Młodzieży w wymiarze diecezjalnym i ogólnoświatowym, aż najważniejsze rekolekcje przed obliczem naszej Królowej, pielgrzymującej do każdej naszej parafii
i spotykającej się z naszym spojrzeniem w Jasnogórskim Obrazie.
Ten młody Kościół spotykałem wielokrotnie będąc z wami w czasie spotkań z Maryją i zauważałem ogromne wspieranie go przez tych, którzy na drodze wiary są od długiego czasu i mają doświadczenie mówiącego Boga. Dziękuję wam za to wielkie świadectwo wiary, która zachwyca
i motywuje do aktywności idącej w stronę ewangelizacji.

2. Bóg mówiący do serca człowieka
Mówiący Bóg – stwierdzenie, które czasem zachwyca, ale również stawia wiele pytań: Gdzie Go usłyszeć? Co zrobić, aby Jego Słowo nie było obojętnie przeze mnie przyjmowane? Może nawet powątpiewamy w fakt, że Bóg w ogóle mówi.

Boża mowa oczywiście jest odmienna od ludzkich słów.
On kieruje swe słowo do uszu ludzkiego serca. Bóg mówi do nas jak zostało zapisane „umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę
na ich sercach” (Jr 31,33) oraz „wyprowadzę na pustynię i przemówię
do serca” (Oz 2,16). Serce staje się miejscem spotkania, gdzie dokonuje się konkretne działanie, o którym prorok nie jest w stanie zapomnieć. Boża mowa jest „przenikająca (…) zdolna osądzić pragnienia i myśli serca” (Hbr 4,12). Boże słowo ma moc działania sprawczego
i realizującego Stwórcze zamierzenia. Bóg pragnie Twojego dobra dlatego dziś słyszymy Izajaszowe świadectwo Bożych zamiarów: „słowo, które wychodzi z ust moich: nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa”
(Iz 55,11).

3. Wartość Bożego Słowa
Wewnętrzna natura Bożej mowy nabiera swojej realizującej mocy
z faktem, gdy „Słowo stało się ciałem” (J 1,14). Z Chrystusowym przyjściem Bóg przemawia głosem nas wszystkich. Mową słyszalną
nie tylko uszami duszy, ale także zmysłem słuchu. Bóg daje nam przez zrealizowanie swojego zamiaru osobę swojego Syna i postać Maryi jako udziału człowieka i jego natury w swoim planie zbawienia. Bóg opiera świadectwo realizacji na doświadczeniu zmysłowym człowieka: „oznajmiamy wam to, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce – bo życie objawiło się: myśmy je widzieli, o nim zaświadczamy” (1 J 1,1n) mówi święty Jan w swoim liście.

W tym doświadczaniu Boga mamy być na jego podobieństwo,
jak czyniła to Maryja, wpatrując się w swego Syna i słuchając jego nauczania. Nieumiejętne słuchanie Bożego Słowa, może nieść dla nas stratę podobną do przytaczanego dziś ewangelicznego obrazu ziarna padającego na skałę (por. Mt 13,1-9). Każdy z nas ma w sobie naturalny rozsadek, prowadzenia zasiewu w miejscach żyznych, przygotowanych
ku temu, aby dokonał się wzrost. Nikt z przekorą nie dokonuje zasiewu na gruncie bez wcześniejszego jego przygotowania, łudząc się wzrostem bez nakładu pracy. Nasz wysiłek duchowy potrzebuje często wsparcia drugiego człowieka, aby umiejętnie dokonywać prac użyźniania gruntu naszego serca.

4. Słowo – ziarnem stokrotnym
Gruntem właściwym dla czytania Bożej myśli w naszym życiu jest udział w rekolekcjach. Szukamy go niezależnie od etapu naszej wiary. Często nawet potrzebujemy właśnie obecności drugiego, aby nam
to uzmysłowił. Dlatego czas pątniczego szlaku jest wyjątkowym momentem zgłębiania Bożych zamiarów. Grunt naszego serca jest użyźniany trudem pielgrzymiego dnia. Głoszone słowo trafia do nas niczym ziarno przez uszy naszego ciała i duszy. Jego wzrost zaczyna się wraz z podejmowaną braterską miłością służenia sobie wzajemnie.
Ta droga jest miejscem usłyszenia słowa nadziei. Wypowiadane przez język Bożej miłości pozwala uchwycić pozytywną stronę nas samych
i naszych czynów. Jeśli nawet czasem karci, to nie obraża.

Tegoroczna droga aktywnego szukania Bożych Słów zostanie wsparta na wiedzy zakonu kaznodziejskiego. Ojciec Tomasz Nowak dominikanin, który wygłosi tegoroczne konferencje, zaprasza do odkrycia siebie w świetle biblijnych scen. Chce towarzyszyć nam w tej drodze, jako siewca ukazujący obrazy i opowiadający Boże przypowieści. Niech
te słowa, będą drogowskazami pozwalającymi przygotować nasze serce na głos Dobrego Boga.

5. Dynamizm realizacji Bożego zaproszenia

Drodzy Diecezjanie, Młodzi Przyjaciele, Dziewczęta i Chłopcy

Zapraszam Was wszystkich do odważnej decyzji wyruszenia w XXII Łowickiej Pieszej Pielgrzymce Młodzieżowej na Jasną Górę. Niech tegoroczne hasło WSTAŃ IDŹ GŁOŚ będzie podjęte z radością jako wezwanie do pracy nad własnym sercem. Niech odpowiedzią na pierwsze słowo WSTAŃ – będzie aktualizacją zaproszenia wypowiedzianego przez papieża Franciszka do was młodych abyśmy powstali z kanapy naszego minimalizmu. IDŹ – niech stanie się wyraźną aktywnością w naszym życiu pokazania Kościoła, który przez doświadczenia diecezjalne i nie tylko ma moc i chęć działania. Aż GŁOŚ – niech stanie się realizacją Jezusowego zaproszenia bycia w świecie pośród napotkanych ludzi, dając świadectwo nauczania, a jeszcze bardziej głoszenia świadectwa czynu,
po którym rozpoznawać nas będą jako uczniów Chrystusa.

Pielęgnujcie w sobie tą myśl energetyzującego hasła i w myśl tegorocznej pielgrzymkowej piosenki roku, że „Choć wszystko wokół mówi: tak mało możesz. Jesteś za słaby i wiesz co to grzech.
Nie zastanawiaj się i wyruszaj w drogę. Ktoś czeka, aby spotkać Cię” (Siewcy Lednicy) Dlatego: „Wstań z kanapy buty włóż i otwórz drzwi, To najlepsze co możesz zrobić dziś, więc” (papież Franiczek) wyrusz
ze swoimi braćmi i siostrami w XXII Łowicką Pieszą Pielgrzymkę Młodzieżową na Jasną Górę.

Ufam, że wielu z pośród Was podejmie ten radosny trud pielgrzymowania i razem spotkamy się na pielgrzymim szlaku.
Nie obawiajcie się dawać świadectwa swego przywiązania do osoby Jezusa i Jego Matki Maryi. Na czas podejmowania decyzji i przygotowań z serca błogosławię: w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

+ Andrzej Franciszek Dziuba